Volk. Jaargang 3

Aan den Rand

Aan den rand der zee naar haar schoot gebogen
nam de wind mij in zijn zoute hand;
waarom ben ik niet heengevlogen
waarom bleef ik aan land?

Omdat wie heenvliegt niet meer weer kan komen
naar 't veilig land dat alle lasten draagt,
en dat ons bindt aan wie we in bevend schromen
geven de liefde waar het eigen hart om klaagt.

Omdat wij liever blijven, zij 't ook op wankle voeten
juist op de scheidingslijn, juist op de grens
waar wij met eendre hoop begroeten
't strand der vervulling en de zee van onzen wensch