Volk. Jaargang 3

[p. 260]

Luc Van Brabant: Moederschap

Zij staat in bloei
en blank van bloesems en verwachting.
Men ziet haar niet
men gaat aan haar voorbij:
verloren tusschen alle vrouwen is zij.

Ze bergt haar zoete dracht
in nacht van mantelvouwen
en volgt den schaduwkant.
Het lichaam gansch, of 't douwe-
deinen moest, wiegt overendweer.
Er is een woord dat op haar lippen brandt
zooals de branding van een meer...

Zij staat in bloei... zij staat in bloei!
Zwaar is haar stap
en loom, maar 't is haar of ze zweeft.
Zij heeft den groei van 't moederschap
reeds uur voor uur beleefd
en telt niet af: zij telt de dagen op.

Zij ziet u niet.
Zij gaat aan u voorbij:
verloren tusschen alle mannen zijt gij.

‘Klaverendrie’