Volk. Jaargang 3

[p. 261]

Luc Van Brabant: Raak Haar niet aan

Raak haar niet aan,
raak haar niet aan,
zij draagt haar paradijs.
Nu al het kleine is afgedaan
alleen is zwijgen wijs.

Want in haar schijn verrassen alle zonden,
zwaar wordt het kleed en alle wonden,
genezen en gesloten plots,
ruiken naar den vinger gods.

Raak haar niet aan,
raak haar niet aan...
Zij is de boordevolle roemer,
Zij is de teller en de noemer,
Zij is de vogel op den wind...
want zie,
zij draagt haar kind.

‘Klaverendrie’