Volk. Jaargang 3

[p. 257]

Karel Jonckheere: Grond

Dit land leeft ruischend van mijn lucht,
mijn bloed droomt in zijn voren,
zoodat wij beiden, aarde en vrucht,
zijn uit elkaar geboren.

Gestalten, die mij in u wist,
en thans tot schijn vergleden,
uw wereld werd niet uitgewischt,
hier bloeit een eeuwig heden;

Ik ben slechts mensch op dezen grond,
hij, assche, zonder 't hijgen
tot aan den versten kimmemond
van uw bezielend zwijgen;

doch wij zijn één, weleer en nu,
in wortel, stam en aren,
zingt gij in mij, ik zing in u
het levend lied der jaren.

(Onuitgegeven)