Volk. Jaargang 3

[p. 252]

Emile Buysse: Novembernoen aan den IJzer

Als mij - op een stillen Novembernoen -
Niets meer rest dan de simpele zoen
Van een zilveren kruis en een bede,
Doe mij keeren dan, Heer, naar het licht,
Dat daarginder over den IJzer dwaalt,
Dat niet sterven kan, dat oneindig verhaalt
Van het eentonige bloedgericht
Tusschen Serajewo en den vrede.

Laat mij, Heer, tusschen de graven zijn
Van ons' jongens, die all' aardsche pijn
In hun Dietsche harten doorleden.
Wend mijn ziel verre af van het heden.

Een kruis op mijn graf heb ik niet verdiend
Want teveel heb ik willoos de zwakheid gediend.
Maar geef mij een plaats aan den IJzer,
En kerf in mijn zerke den wijzer
Naar den weg, die paalrecht door Dietschland gaat,
Waar aan het einde de Dietsche toekomst staat.

Uit ‘Dietbrand’