Volk. Jaargang 3

[p. 251]

Emile Buysse: Wiegelied

Ik zong in den avend een wiegelied,
- De dood stond aan mijn raam -
Het was een vooize voor Vlaanderland.
- De dood sleep zijn alaam. -

Ik peinsde dat ik het redden kon,
Met het zingen van dit lied.
Ik wist mijn Vlaanderen wijd en schoon,
Maar mijn zingen hielp het niet.

De dood tort maaiend over het land,
- Ik floot mijn melodij -
Ik heb zijn driest gelok gehoord;
Binst kroop het geluk voorbij.

Nu zing ik nooit een wieglied meer.
- De Dood is opgestapt -
Het heeft niet kunnen baten toch,
Mijn Vlaand'ren ligt vertrapt.

Ik zwijg, en scherp mijn blinkend zwaard,
En duizenden met mij.
Wij fijfelen het wiegelied niet meer,
Wij vèchten Vlaand'ren vrij!

Uit ‘Nederland’