Volk. Jaargang 3

[p. 163]

Bert Peleman: Het bruidsfeest

Ze boden hen hun sterke handen,
hun bloemen en hun korven fruit.
Ze wenschten vruchtbaarheid der landen
en tevens vruchtbaarheid der bruid.

Met eenen psalm ving 't bruidsfeest aan -

De kracht der kruiden stak hun brein.

's Avonds gingen zij op de stoelen staan

en kusten woest hun beker wijn.

's Nachts tuigden ze de paarden op
en draafden weer met d' huifkar heen...
Zoo bleven beiden met dit strak galop
en met de diepten van den nacht alleen.

Hij vond haar lichaam als een groote gave

en nam in zich het bonzen van haar bloed.

Ver hoorden ze de paarden draven.

God heeft hun honger met hun vuur gevoed.

De morgen brak hun beider droomen.
Trotsch ging hij in den boomgaard staan,
sloeg zijn gebalde vuisten op de boomen,
ging tot de bruid met perziken belaan.

Voor zich hield zij haar soobre handen,

de purpren vloed van dit volsapte fruit.

Fel brak een morgenlijke branden

in het geheiligd lichaam van de bruid.

De soepelheid van jonge geiten
was om haar heupen en haar voet;
de pijn die eens haar schoot zou openrijten,
wist ze verbonden met de vreugden van haar bloed.

Ze bond de bellen om den nek der koeien

die baarden in de vlakten van haar waan,

Ze werd een boom in het geweldig bloeien

zwaar door de volheid van den herfst belaân.

De dagen van hun beider leven
droegen de weelden van een bloeiend veld.
De nacht brak om hun hart het bronstig beven;
de gave vormen van hun vroom geweld.