Volk. Jaargang 2

[p. 309]

[Nummer 10]

Dirk Vansina: Vlaanderen

Vlaanderen,
Moeder Vlaanderen.
Ik kan uw naam niet uitspreken
dan met een huiver in mijn hart;
dan met een hartstocht in mijn stem;
dan met een optillen van heel mijn wezen
naar U.
Waar ik ook zijn moge:
in de wijdsche grootschheid uwer bijbelsche landouwen,
in de bergschaduw uwer titanische torens,
in de purperen zee uwer heiden,
aan d'oneindige vlakten uwer wiegende Noordzee,
steeds overstroomt mij een verrukking
om Uw schoonheid.
Zie, ik wist niet dat mijn heimwee naar U
zoo fel kon zijn
voor ik U had verlaten.
Ik wist niet dat mijn liefde zoo groot was
voor ik U had weergevonden.
Moeder,
Moeder Vlaanderen,
laat mij u zeggen hoe ik van U hou;
laat mij u zeggen hoe ik op U roem

[p. 310]

 

om de veelheid uwer dagen;

 

om de veelheid uwer kinderen.

 

Zij zijn uw tooi en uw siersel

 

zij zijn uw rijkdom en uw vreugde

 

en uw trots.

 

Ik denk aan de vele geslachten

 

die ge gewiegd hebt op uw schoot,

 

en die voor U gebeden hebben en geleden

 

en die voor U gewrocht hebben en gestreden

 

zooals wij nu bidden en strijden

 

werken en lijden

 

om U,

 

Moeder Vlaanderen,

 

en onze liefde om U stellen

 

als een wake in Uw nood.

 

WIJ blijven U bij

 

verre of nabij;

 

of d'oceaan zich strekke tusschen ons;

 

of we leven aan Uw boezem

 

onze liefde blijft aan Uw zij;

 

omdat Ge oud zijt van dagen

 

en eeuwig jong;

 

omdat zij U hoonen en vervolgen

 

in Uw beste zonen

 

U Uw lieve dooden willen rooven

 

en Uw levenden dooden;

 

omdat Gij onze moeder zijt

 

en wij Uw kinderen.

 

Vlaanderen

 

Moeder Vlaanderen.

 

Zij kunnen Uw eeuwig wiegelied niet versmoren

 

met hun hoongelach.

 

Zij kunnen Uw stralend gelaat niet verbergen

 

achter d'aaneengenaaide kleuren eener vlag.

 

Hun smalen

 

blijft machteloos als hun dood.

 

MOEDER,

 

Gij zult zegepralen

 

door de vruchtbaarheid van Uw schoot.

[p. 311]

Lodewijk van Velthem schrijft zijn kroniek over den Slag der Guldensporen.
Teekening van Alfred Ost.