Volk. Jaargang 2

[p. 257]

H. de Vries: Johannes de Dooper

I

Zie: hij toog uit en ging de landen door,
de polders met de hoeven aan de vaart;
door de gehuchten ging zijn barvoetsch spoor,
waar, hoorend, velen waren saamgegaard.

Hij had een kemelsharen mantel om,
de lendenen omgord met ossenleer;
hij predikte: de menschen werden stom,
en bogen zich ten leste voor hem neer.

Zijn woord was als een scherpgeslepen zwaard,
en met ontzag werd men 't gewaar, en schoof
zich 's avonds peinzender nog aan den haard,
daar hij geweldig was in zijn geloof.

Zoo toog hij uit, bekeerende het land;
hij predikte in elke boerderij,
en leerden, wijzend met zijn eelten hand:
‘Zie: 't koninkrijk der heemlen is nabij!’

II

Geweld'naar Gods: 't gerucht ging door het veld:
‘De stem des roependen in eenzaamheid,
waar de profeet van sprak; hij is gesteld
temidden van ons in gemeenzaamheid!’

‘Addrengebroed! Wie heeft u overreed
den toorn des Heeren aldus te ontvliên?
Ik zeg u: gordel aan het boetekleed,
laat in uw werken uw bekeering zien!

De bijl ligt aan den wortel van den boom;
haast u, want keerende is reeds het tij:
bekeert u, laat u doopen in den stroom:
het koninkrijk der heemlen is nabij!’

[p. 258]

III

Zoo toog hij uit, bekeerend waar hij kwam,
niet rustend, nu hij eenmaal had gelegd
de bijlen aan den wortel van den stam;
en maakte zoo den weg des Heeren recht.

Een Man trad eenmaal uit het luistrend volk,
Wiens aanschijn lichtend was van Gods genâ
en van Wiens komst hij was de trouwe tolk:
‘Het koninkrijk der heemlen komt aldra!’

‘Moet dan den Meester door den knecht gedoopt?
ik heb van noô Uw doop te ondergaan,
o Christus, op Wien heel de wereld hoopt!’
Hij sprak: ‘Laat ons den weg des Heeren gaan!’

En doopend zegende hij luid Gods Lam;
toen streek een duif neer uit der wolken grot,
en Hij, Die biddend tot de wereld kwam
werd als Gods Zoon getoond. - En 't volk looft God.

Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi!

Leiden