Volk. Jaargang 2

[p. 160]

Rob. Franquinet: Avond in Limburg

Wie rijdt daar op zijn rood karos?
Ei, draagt hij niet een groten tros
karmijne gladiolen
door purpre avondgaarden?
Die vond hij aan het Meurenbosch,
dat liet zijn sterke geuren los
over dees bronze aarde
uit donkre looverholen.

Daar zwicht hij af! Zo sierlijk zwicht
geen aardsche koningswagen.
Wat stuift daar brandend naar 't gezicht,
waren het bloedkoralen?!
En vouwt hij weer de weiden dicht,
omfloersend, teer, het blijde licht
dat dralend uit d'opalen
kleur druipt van dees dagen.

Geen malen dat er overtreft,
- wat tale gij er voor verheft, -
dit spel van ons landouwen!
Wij leerden zo het bidden,
het minnen, en veelal dat wast
in 't hart, waar 't hart zich mee verrast...
En GIJ staat in het midden
van àl dit schoon beschouwen!