Volk. Jaargang 2

[p. 37]

Loe Maas: Kind, de avond komt...

Kind, de avond komt, sluit nu de blinden,
sluit zacht de blinden toe,
opdat de nachtegaal die slaat,
opdat de zon die ondergaat,
niet wetend, mij niet vinden:
Ik ben van 't lange zwerven moe!

Mij komt een koele rust in 't duister;
Is dat een teeken, kind?
Neen? Maar luister, wie gaat
daar, biddend, naadren op straat?
Word ik oud? Zoo 'n mooi gefluister
draagt toch niet de avond-wind?

Breek mij het brood en schenk het water
uit de grauwe, koele bron.
Kind! Is 't jouw bleek gelaat
dat zwijgend langs me gaat,
of is 't - waarom dan weet ik dit eerst later? -
mijn jeugd die nimmer heengaan kon?

Kind, dit is het uur dat ik mijn donker leven,
dat ik voor anderen de blinden sluit,
omdat een nachtegaal die slaat,
omdat een zon die ondergaat
een ouden man geen hoop meer geven.
Kind! Ik hoor een ver gefluit!