Volk. Jaargang 1

[p. 265]

[Nummer 9]

Loe Maas: Ik heb de zomer nog ontmoet...

Ik heb de zomer nog ontmoet
Bij 't neigen van den zachten nacht
Waarin ze, eenzaam doodgebloed,
verzinken ging. Haar offer was volbracht.

Mijn hand heeft zacht haar bleek gelaat
In 't maanwitte licht geheven.
Ik weet nu hoe soms bloeien gaat
In 't laatste uur een leven.

De boomen negen kuisch;
En als het blauw geruisch
van verre en vreemde dingen
zijn hun bladeren zingend
een milde, rijpe regen
over de zomer gezegen...

Ik heb de zomer nog ontmoet:
het was haar jongste uur.
Haar sterven zingt nog in mijn bloed
een onbegrepen vuur.

MAASTRICHT