Volk. Jaargang 1

[p. 266]

Rob. Franquinet: Gij die niet worstelt in de winden...

Gij die niet worstelt in de winden,
de perenbronze kleur niet kent,
maar die nog vluchtger dan een hinde
langs onze ruige landen rent!

Die niet de geuren en het branden
van lila trossen kent en van karmijn
uit najaarsbossen, en okerlanden
en waterspiegels van marijn.

En 't zilver van de morgen
dat ons zo rild omstroomt,
in blad en bloem verborgen
en in het fris geboomt,

als gij nog van de meiden droomt
en van het hete uur
dat al uw denken houdt omzoomt...
Wat zijn uw zangen guur!

Langs grijze mossen, snelle loper,
hoort ge het gonzend donzen niet,
waarin een maan verzuipt van koper -
rood en vreemd verdriet.

Van mieren en van muggen, blauwe
dromerige plassen, en misten
parelgrijs, over de klamme gouwen.
O, als wij het eens wisten

[p. 267]

 

wat al de kleine dieren zingen

 

wanneer de regen langzaam draalt

 

in alle dommelende dingen

 

waarover schuivend d'avend daalt.

 

 

 

Gij kent dit niet, gij snelle,

 

met al uw stadse lasten...

 

de parelkleur der regenbellen

 

en het brons der bomenbasten!

 

 

 

BEEK (Ned. Limburg)