Volk. Jaargang 1

[p. 209]

Rob. Franquinet: Gods handen

Geblomde flanken van het land, waarover knotten
van eik en wilg te dommelen staan,
te naakt in 't morgelik ontbotten
van rild ontvouwen voorjaars-blâân

God, die dit leven wederplant
waar zaait ge nu uw groenigheid!
't valt allenthene uit uw hand
en vloeit in ons vol zaligheid.

Ai, honderdduzend groene vlekken
verkwist Gij door dit grijze veld,
uw ooglicht komt ons uit de scheemring wekken
uw warmte wordt een heet geweld!

Zo gaat dees lauwe wereld open
als 't openen van een meisjesmond,
en huivert warm, van zon bedropen
in deze toegevouwen grond.

Ik zal mijn knieën in dees aarde steken
en voelen hoe de warmte er om stroomt
dat d' ogen er van openbreken
en bloeien als 't allerjongst geboomt!
....
Gij hebt Uw adem in mijn mond geblazen
Mijn woorden worden witte rossen voor Uw ploeg
Al ben ik maar die schamele dwaze
die als een bries door deze nieuwe lente joeg!

Uw hemelen slaan open als blauwe dromen
- die al de kinderen zogaarne overdoen -
Ik ben naar u door al dit werk gekomen
en zag u glanzen in het jongste groen!

Ik zag de wind en de witte wolken
die zangen zijn van uw goddelikheid
Die over weg en waterkolken
drijven, o onbevangenheid!

[p. 210]

 

Ik zag het schuim dat spettert aan den paardenbek,

 

de manen die als driften windwaarts stromen

 

Ik zag den landman en zijn bronzen nek

 

en al de akkers die aan zijn weiden zomen.

 

 

 

Ik zag de lage hoeven, en de vrouwen

 

en zag dat gij hun werken benedijdt.

 

Ze houden nog, de ruige handen saamgevouwen

 

rond U die wakend bij hen zijt.

 

......

 

O, Gij, over de donkere bossen,

 

de stille pleinen, en de lichte heuvelkam

 

over 't zwak gedons der malse mossen

 

en het blaten van een jong wit lam...

 

 

 

Gij zijt daar, als een Bloem geplant,

 

en zijt uw eigen hovenier, een vuur

 

zijt Ge, een levensbrand,

 

die gloeit in iedere dag, door elk uur!

 

 

 

Beek (Maastricht)

KRISTUS.
Vignet: Br. Max