Volk. Jaargang 1

[p. 183]

Ferdinand Vercnocke: Het beloofde land

Over den stroom lag naakt en trots,
een sterke stad, met wallen van rots.
Men morde. Gelederen zwenkten vervaard...
maar God zond zijn Engel met vlammend zwaard:
‘Vaart rond de vesting, steekt de bazuin;
den zevenden dag valt de burcht tot puin!’
De Engel verzwond. En de kinderen Gods
droegen de Ark om de wallen van rots;
levieten voorop, met plechtigen gang,
klaroenden geweldig krijgsgezang...
Daar beefde de muur voor de bronzen bazuin:
den zevenden dag viel de burcht tot puin!
En stortend begroef de trotsche wal
de spottende wachters in zijn val.

Zoo trokken door puin en smeulenden brand,
de kinderen Gods in 't Beloofde Land.