Volk. Jaargang 1

Ferdinand Vercnocke: Rembrandt

Donker als een afgrond werd uw ziel geboren;
baaierd was uw wereld, zonder aangezicht.
Toen ontstak uw kunst haar eenzaam licht,
roepend tot de schaduwen in nacht verloren.

Daar verschenen langzaam in uw gouden vlam,
koningen en priesters, zwaar in hun gewaden:
rijk maar zonder trots, den schouder wee-beladen;
- 't volk dat op uw teeken uit den afgrond kwam.

Maar opeens staat gij alleen en zonder luister:
grijzaard zonder leugen, in uw ververskiel,
eenzaam starend, als de afgrond diep en duister:
Rembrandt, aanschijn van de Noordsche Ziel!