Volk. Jaargang 1

[p. 118]

Ferdinand Vercnocke: Ruusbroec

Aangezicht dat hunkrend naar de hoogten schouwt,
bleek en spraakloos in den droom verzonken,
wat onthult het eeuwig woud, o minnedronken
ziener, dat uw beeltenis ons hart benauwt?

Dor en beendrig is uw wang, en wrang uw mond.
Moeizaam heft uw voorhoofd twee gebroken oogen
Godewaarts. O Wonderbare, was uw hooge
min zoo machtig, dat de ziel uw jeugd verslond?

Brandt het fel visioen uw vleesch, o godgezant?
Gods geheim verteert! o Ruusbroec, gij geboren
uit ons bloed, uw woord ontspringt als vlammend koren
aan de lenden van uw Brabantsch heuvelland!