Volk. Jaargang 1

[p. 36]

Vignet: Lambert Simon.

[p. 37]

Clemens Brentano: Het vizioen der geboorte Kristi

Opgeteekend volgens de vizioenen van Catharina Emmerich.

Toen Jozef in de grot terugkwam keek hij om naar de heilige Maagd vooraleer te verdwijnen in de afgesloten ruimte waar hij sliep. Zij lag neergeknield op haar bed met den rug naar hem gekeerd en bad met het aangezicht naar het oosten gericht. Hij zag haar als gehuld in een vlammenschrijn dat de gansche grot in een bovennatuurlik licht deed baden. Hij zag haar gelijk Mozes toen hij naar het brandende braambosch keek. Toen ging hij overweldigd door een heilige vrees zijn cel binnen en wierp zich biddend op zijn aangezicht neder.

Ik zag den glans rond de heilige Maagd immer grooter worden zoodat het licht van de lamp die Jozef had aangestoken onzichtbaar werd. Met het gelaat naar het oosten gewend, knielde Maria op een vloerkleedje, een wit gewaad zonder gordel omhulde haar. Rond het twaalfde uur van den nacht kwam zij al biddend in vervoering. Zij werd van den grond opgeheven zoodat de vloer onder haar zichtbaar werd. De handen hield zij gekruist over hare borst.

Alles, ook de levenslooze dingen, bewoog zich op de maat van een geheimzinnig, vreugdevol leven; de steenen vloer, de muren en granieten zoldering leken te leven in het licht. - Maar op dit oogenblik zag ik het steenen gewelf niet meer: boven het hoofd van Maria steeg een lichtbaan met verbijsterenden glans omhoog tot in de oneindigheid van het firmament.

In deze lichtbaan wemelde het van glorieuze gestalten die immer dichter komend, den vorm aannamen van engelenkoren. De heilige Maagd in gebedsverrukking boven den grond zwevend, aanbad haren God met neergebogen hoofd, den God wiens Moeder zij geworden was en die onder den vorm van een pasgeboren hulpeloos kind vóór haar op den grond lag. Ik zag onzen Verlosser als een stralend klein kindje dat het heele vertrek vol glans zette, op het vloerkleedje liggen vóór de knieën van de heilige Maagd. Het scheen me dat het Kindje groeide en grooter werd terwijl ik er naar keek, maar dat alles gebeurde in het middenpunt van zulke stralende lichtbron dat het me onmogelijk is te zeggen hoe dit plaatsgreep.

De heilige Maagd bleef nog een tijdlang in vervoering en ik zag dat zij een doek over het Kind spreidde maar het nog niet aanraakte. Na ge-

[p. 38]

ruimen tijd zag ik dat het kindje Jezus zich bewoog en ik hoorde het schreien; dan scheen Maria tot zichzelf te komen, ze nam het Kind op dat zij in den doek had gehuld en hield het tegen hare borst. Ze zette zich neer, hulde zich gansch met het Kind in haar sluier en ik geloof dat zij het begon te zoogen.

Het was misschien een uur na de Geboorte toen Maria den heiligen Jozef riep die nog in gebed verzonken was. Toen hij naderbij kwam wierp hij zich met het gezicht ter aarde neder, overweldigd door eerbied, deemoed en vreugde. Eerst nadat Maria hem nogmaals vroeg het heilige Godsgeschenk met vreugde te aanvaarden, richtte hij zich op, ontving het Kind in zijn armen en loofde God onder vreugdetranen.

De heilige Maagd wikkelde het Kind in; hoe dit in zijn werk ging, herinner ik me niet meer zoo juist, alleen weet ik dat het twee windsels waren, die onder de armpjes heen geslagen werden, een roode en een witte en dat het daarna nog tot aan het hoofdje in een anderen doek werd gewikkeld. Maria had slechts vier doeken bij zich.

Ik zag Maria en Jozef naast elkander met gekruiste beenen op den naakten grond zitten. Ze spraken niet en schenen beiden in vrome aandacht verzonken. Vóór Maria lag Jezus op het kleedje, gebunseld als klein kindje en stralend als de bliksem. Ach, dacht ik, deze plaats bevat het heil van de gansche wereld en, niemand is er die dit weet.

De tafereelen die volgden op de goddelijke Geboorte, die ik eerder zag als historische gebeurtenissen en niet als kerkelijk hoogfeest, gingen niet vergezeld van uitgelezen natuurwonderen zooals ik er zag op Kerstnacht, waar het meeleven der natuur een prachtig symbool scheen. Maar toch zag ik vandaag weer hoe gedurende deze heilige nacht op vele plaatsen en tot in de verste uithoeken der aarde, alles vol beweging en vol trillende blijdschap was.

Ik zag hoe de harten van vele goede menschen vervuld waren van blij verlangen terwijl de boozen sidderden van angst. De dieren gaven teekenen van vreugdevolle opwinding, op vele plaatsen begonnen de bloemen te bloeien evenals kruiden en heesters, en de boomen ontwaakten tot nieuw leven en verspreidden geuren rondom zich.

Ik zag vele bronnen uit den bodem springen en aanzwellen. Zoo ontsprong er op het uur der goddelijke Geboorte een rijke bron in de grot die op dien heiligen middernacht de grot der Kribbe was. Den volgenden morgen ontdekte de heilige Jozef deze bron en leidde ze af in een bedding.

[p. 39]

Boven Bethleëm was de hemel grauw met een roodachtige schemer; maar boven de grot der Kribbe, boven het graf van Maraha, Abraham's voedster, en boven het dal der herders lag een glanzende nevelstreep.

Vignet: Eugeen Vansteenkiste.