Volk. Jaargang 1

[p. 40]

Karel Vertommen: Fiere Magriet

Te Loven schonk ze 't bruine bier
uit grote stenen kruiken
ze diende jent, men noemd' haar fier,
ze kon de driestheid fnuiken.

Haar ziel dreef als het schuim zo wit
op 't flonkerend bier daaronder,
terwijl ze bij de vaten bidt
roemt men haar schoonheid wonder.

Maar ginder aan die donkre dis
wordt sissend geil gefluisterd,
wijl zij in klare duisternis
het maagdenlied beluistert.

Zij is als heilige Margriet,
fier totterdood gebleven,
als een vlok maagdlijk schuim zo wit
stroomopwaarts weggedreven.