Volk. Jaargang 1

[p. 34]

Oud kerstlied

Uit het ‘Devoot ende Profitelijck Boecxken’; op de wize van ‘Die daer iaecht’.

Die soete Jesus lach int hoij
Ootmoedelyc voer twee stomme beesten.
Al en was tlogijs niet al te moij,
Nochtans hielt hi daerin feeste
Met haer die alder ootmoedigste van geeste
Sijn moeder dat suyver maechdeldjn.

Des singhen wij nu, die minste en ook meeste:

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.

Maria nam in corter stont
Haar lief Kint op haeren schoot;
Si legde hem aen haer borstkens ront
Die si hem minnelyc boot.
Si custe hem aen syn mondeken root
Ende seyde: ‘willecom, sone mijn!’

Des singhen wi nu cleyn ende groot:

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.

Joseph sprak met haesten groot
Al tot die maget goedertieren:
‘Ey lacy hier en is melk noch broot;
Wat soude ick doen te vieren?’
Doen verscricte die maget al so schiere
Vol traenen quam haer vriendelijck aenschijn.

Dies singhen wi nu in goeder manieren:

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.

Een cribbeken stont daer ghemaect
Te Bethleem tot dyer tijt.
Daer leyde si hem in al naect
Jesus Gods sone ghebenedijt
Ende verlosser van alle der wereld wijt
Met sijnen bloede, met sijnder pijn.

Dies singhen wij nu met groten iolijt:

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.

[p. 35]

 

Joseph maect ons een papken soet

 

Haestelijck in corter tijt.

 

Laet mi doch voeden dit onnoosel bloet

 

Het is Gods sone ghebenedijt

 

Hi sal verlossen, dies seker sijt,

 

Adams geslachte uit haer gepijn

 

Dus singhen wij nu ende alder tijt:

 

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.

 

 

 

Als Jesus lach in 't open huys

 

Ende beefde met sijn leden cout,

 

Maria aensach dat groot abuijs;

 

Si dancte hem seer menichfout

 

Dat hi die vaders ionc ende out

 

Verlossen soude uter hellen pijn

 

Des singhen wij nu met herten stout:

 

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.

 

 

 

Die dit liedeken heeft gedicht

 

Was seer bedruct van sinnen.

 

Eijlaes sij en was niet wel verlicht

 

In goddeliker minne,

 

Mer si droeg doleur in 't herte binne

 

Ende daerte menich swaer ghepijn,

 

Maer sanghet om troost te ghewinnen.

 

Ghebenedijt moeten si beijde sijn.