Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

[p. 40]

Het onderscheid in de Liefde.

Wijze: De Liefde is een bedrieglijk kind.

De liefde is 't heilrijkst lot op aard',

Dat ooit de mensch kan smaken;

Niets, dat haar' invloed evenaart;

Niets, dat haar heil kan wraken;

't Vermogen van haar voelt en mensch,
En dier, en voelt daar bij zijn wensch

En zijn geluk volmaken. (bis)

Maar zou dan ook, als 't dier, de mensch

Der min zijn' offers brengen?

Zou dan zijn hart geen enklen wensch,

Naar meer genot, gehengen?

ô Ja! de wellust is het niet,
Die slechts alleen den mensch gebiedt:

't Vermaak moet zich vermengen. (bis)

Het dier zoekt slechts voor zich genot

Dit kan zijn drift bekoelen;

De mensch kan zich in 's liefstens lot

Alleen gelukkig voelen!

Het voorwerp, dat zijn hart door 't oog,
Voor altoos d'eenzaamheid onttoog,

Moet zijn geluk bedoelen! (bis)

[p. 41]

 

Hij, die dus slechts den wellust mint,

 

Moet zich welras vervelen:

 

Hij 's slechts een dier, geen mensch; hij vindt

 

Niets, dat zijn hart kan streelen!

 

Geen deelend hart klopt ooit aan 't zijn';

 

Hij voelt geen hulp in smart of pijn;

 

Niets dat zijn lot wil deelen. (bis)

 

 

 

1804.