Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

De Straatslijpers.

Wijze: On doit soixante mille Francs.

Beschouwt eens welk een aardig slag
Van knapen zien wij dag aan dag,

Zien wij aan alle kanten; (bis)

Die heeren schraal van rok en beurs,
Wat doen die drentl'ende Sinjeurs?

Zij slijpen diamanten. (bis)

Ja, in een wolk van rooktabak,
Doorsnuff'len zij, op hun gemak,

Nieuwstijdingen en kranten; (bis)

En hebben zij daarmeê gedaan,
Dan vangen zij hun werk weer aan,

En slijpen diamanten. (bis)

Zij weten van hun huis vaak niet;
Maar alles wat op straat geschiedt,

Dat weten deze klanten; (bis)

Zij inspecteren met verstand
De werken, ja, van stad en land,

En slijpen diamanten. (bis)

[p. 36]

 

Zij, daar alles gadeslaan,

 

Verkoopen snuif vol wind en waan,

 

Berispen Predikanten; (bis)

 

Want zij, ook, vinden in de Kerk,

 

Voor hunne voeten daaglijks werk,

 

En slijpen diamanten (bis)

 

 

 

Zelfs in de Schouwburg is hun zaak:

 

Daar hekelen zij met vermaak

 

Ook de Comedianten; (bis)

 

Daar zetten zij ook, zoo 't behoort,

 

Hun' schraal beloonden arbeid voort,

 

En slijpen diamanten. (bis)

 

 

 

Men vindt alom die Heertjes, ja,

 

Ook in 't Concert en d' Opera:

 

Chanteusen, Musikanten, (bis)

 

Bedillen zij, en, vlug ter been,

 

Gaan zij met twee drie haasten heen,

 

En slijpen diamanten. (bis)

 

 

 

Maar, ô! die diamanten zijn,

 

Bij lange na, niet vreemd of fijn;

 

Men kent, men kent, u, klanten! (bis)

 

Daar iedereen heel klaar begrijpt,

 

Dat gij alleen de straten slijpt,

 

Dus grove diamanten. (bis)

 

 

[p. 37]

 

Slijpt, slijpt daarop uw schoenen af!

 

Verdriet en armoe zijn u straf.

 

Maar dat, bij 't lanterfanten, (bis)

 

Uw ras zich voor 't bedillen hoe,

 

Of elk roept u vertorend toe:

 

Slijpt grove diamanten. (bis)

 

 

 

1804.