Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

De verstandige Minnaarskeuze.

Wijze: Dem schönsten der triebe.

Wat zal ik beginnen?

Twee meisjes voor één

Bekoren mijn zinnen;

Alet en Ismeen.

Ach! kond' ik maar kiezen,

Dan was ik gered;

'k Moet anders verliezen

Ismeen en Alet.

Ismeen, zoo rijktallig

In schoonheên, zoo knap,

Zoo hupsch, zoo bevallig,

Bij geestig gesnap;

Zoo modisch, zoo zwierig,

Zoo keurig van smaak,

Zoo lustig, zoo tierig

Bij prettig vermaak!

[p. 30]

 

Alet, zoo aanminnig,

 

Zoo helder, zoo kant,

 

Zoo achtzaam kloekzinnig,

 

Zoo vlijtig van hand,

 

Zoo huislijk, zoo zedig,

 

Zoo zacht van gemoed,

 

Zoo altijd onledig,

 

Verpligtend en goed!

 

 

 

Wie zal ik nu vragen?

 

Maar zacht, vriendje, zacht!

 

Nog, voor dit te wagen,

 

Eens rijp u bedacht!

 

Ligt gaat men vroeg trouwen

 

Met weinig beraad,

 

't Geen lang kan berouwen;

 

Die rouw komt te laat.

 

 

 

Ismeen, hoe aantrekkend'

 

Haar schoonheid mij streel',

 

Hoe liefdeverwekkend'

 

Zij 't hart mij ontsteel';

 

Ismeen schijnt te haken

 

Naar zinlijk genot,

 

Op alle vermaken

 

Der wereld verzot.

 

 

 

Wat zou dan gebeuren,

 

Met haar onder 't juk?

 

Een spel om te treuren,

 

Geen huwlijksgeluk:

[p. 31]

 

Kortstondig genoegen,

 

Aan weelde verknocht,

 

Zou jaren verwroegen,

 

Van kwelling bezocht.

 

 

 

Alet schijnt te zweven

 

In glansrijker licht;

 

Alet toont te leven,

 

Trouwhartig, naar pligt.

 

't Zegt min, haar te noemen

 

De fraaiste van leest;

 

Z'is billijk te roemen

 

Nog schooner van geest.

 

 

 

Niet lang ook geleden

 

Was dit haar gezang:

 

‘Geen zot in zijn reden,

 

Hoe deftig van rang;

 

Geen zedeloos Minnaar,

 

Hoe magtig, hoe rijk,

 

Wordt ooit mijn verwinnaar:

 

Elk lieft haars gelijk.’ -

 

 

 

Juist daaröm bezin ik

 

Aletje te meer.

 

Juist daaröm bemin ik

 

Dat meisje zoo teêr.

 

Hoe trekt ze ook mijn achting,

 

Die staag in mij rijst,

 

Daar zij, door betrachting,

 

Haar' deugden bewijst!

 

 

[p. 32]

 

Vaarwel dan Ismene!

 

U kan ik mijn hart

 

Nooit schenken, voor gene;

 

Dit baarde mij smart:

 

Alet gaa ik vrijen. -

 

ô Hemel! mogt zij

 

Mijn wensch doen gedijen!

 

Wat blijdschap voor mij!

 

 

 

1804.