Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

[p. 5]

Wiegelied.

Wijze: Schep vreugd' in 't leven, enz.

Schok, schomlend wiegje!

Schok zachtjes op en neêr!

Gij streelt dit kindje,

Zoo zacht, zoo teêr;

Het kent als nog geen zielverdriet,
De zorg belet zijn slaapje niet;
Alleen de pijn is 't, die, somtijds,

Zijn traantjes rollen doet.

Schok, schomlend wiegje!

Schok zachtjes op en neêr!

Gij streelt dit kindje,

Zoo zacht, zoo teêr.

Wat ligt het daar vernoegd en stil!
't Is of het mondje lagchen wil.
Zie daar de droefheid weg geveegd,

Geen traantje meêr te zien.

Schok, schomlend wiegje, enz.

Zoo dra het slechts zijn' oogjes sloot,
Ontlook het lieve rozen-rood
Op beî zijn kaakjes, door de pijn

Verbleekt en ongedaan.

Schok, schomlend wiegje, enz.

[p. 6]

 

Ach! bleef het, heel zijn' levenstijd,

 

Zoo kalm en van verdriet bevrijd,

 

En kende 't nooit geen ander leed,

 

Dan 't geen de slaap verdrijft!

 

Schok, schomlend wiegje, enz.

 

 

 

Maar wordt de wieg ter zij gezet,

 

Dan slaapt de mensch op 't stille bed,

 

Zoo slechts de rustelooze zorg

 

Hem dan de slaap noet stoor'!

 

Schok, schomlend wiegje, enz.

 

 

 

Gelukkig hij, die in 't gemoed

 

Geen haat, noch nijd, noch tweedragt voedt,

 

Wiens schuldelooze blanke ziel

 

Dit kindje is gelijk!

 

Schok, schomlend wiegje, enz.

 

 

 

Die slaapt gerust en welvernoegd,

 

Te vreên zoo als 't den Hemel voegt,

 

Tot hij in 't eeuwig morgen-licht,

 

Verkwikt en blijd' ontwaakt.

 

Schok, schomlend wiegje, enz.

 

 

 

Stil! 't kindje is in diepe rust;

 

De wieg heeft het in slaap gesust.

 

Men fluistere stil en trede zacht,

 

En make geen geluid.

[p. 7]

 

Hou op met wiegen,

 

Ik sluit mijn wiege-lied.

 

Sus! 't kindje slaapt nu.

 

Ei! stoor het niet.

 

 

 

1800.