Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

[p. 49]

De bejaarde Man.

Wijze: Zonder liefde, zonder wijn, enz.

Zoude ik heden droevig zijn,

Nu ik nog mag leeven;

En, bevrijd van druk en pijn,

Elk het zijne geeven?

Schoon ik reeds mijn jaarental

Meer en meer zie klimmen,

En mijn levenszon reeds al

Spoedt naar de avondkimmen.

Vreugde voegt mij nog zo goed

Als in vroeger jaaren;

'k Mag thands, met een blij gemoed,

't Zoet der rust ervaaren,

'k Moest weleer, met al mijn kracht,

Voor mijn nooddruft werken;

Doch ik kon Gods gunst en magt

Steeds in alles merken.

[p. 50]

 

'k Zorgde voor mijn' ouden dag,

 

'k Sprak, hoe zal het weezen,

 

Als ik niet emer werken mag? -

 

'k Was in duizend vreezen,

 

Dat ik, in mijn' grijzen tijd,

 

Bedelbrood moest eeten;

 

Ik vergaêrde dus, met vlijt,

 

En een rein geweeten.

 

 

 

Mijn geliefde Wedergaê

 

Deelde in mijne zorgen;

 

'k Zag haar ijvrig, vroeg en spaê,

 

Dikwerf van den morgen,

 

Tot zelfs in den laaten nacht,

 

Voor ons welzijn waaken;

 

Zij wist, zuinig, zonder pracht,

 

Alles wél te maaken.

 

 

 

'k Zag haar - nog ontroert mijn hart,

 

Van mijn zijde rukken,

 

Naa veel doorgestaane smart,

 

Deedt haar 't sterslot bukken.

 

'k Had gewenscht, dat zij met mij,

 

Mogt de vruchten smaaken,

 

Van heur staêge slaaverij

 

En zorgvuldig waaken.

 

 

[p. 51]

 

'k Zie mijn kindren reeds gepaard,

 

Door geen smart bejegend,

 

Maar met telgen, hunner waard,

 

Reeds hun echt gezegend.

 

'k Zie die kleinen om mij heên,

 

Mij aanvallen, streelen,

 

D'een wil voor den andren treên,

 

In mijn gunst te deelen.

 

 

 

Laat een ander, dag op dag,

 

Zijne schatten tellen,

 

En zijn vrekheid, met geklag,

 

Bang voor schaê, verzellen.

 

Als ik van mijn weinig goed

 

De armen toe kan voegen,

 

Smaakt mijn eerelijk gemoed

 

Een oprecht genoegen.

 

 

 

Zoude ik heden droevig zijn,

 

'k Mag dit heil ontvangen,

 

'k Wij, bevrijd van smart en pijn,

 

God mijn dankbre zangen.

 

En moet ik, in 't eind, deez' aard,

 

Kroost en all', begeeven,

 

'k Streef dan vrolijk, hemelwaard,

 

Naar een beter leven.

 

 

 

H.V.M.