Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

[p. 17]

Het beste vooruitzicht.

Wijze: Ik heb reden om te klagen.

ô Hoe treurig is dit leven,

Voor 't gevoelig menschlijk hart,

Dat met rampen is omgeven,

Of gedrukt door zorg en smart.

'k Zie de boosheid triumpheeren,

En de onnozelheid verdrukt.

'k Zie 't geweld het recht verkeeren

En 't verraad zijn doel gelukt.

Zou dan God hier niet opmerken?

Zien zijne oogen 't onrecht niet?

Kan Hij zijner handen werken,

Hulp'loos laaten in 't verdriet?

Waartoe dient mij dan 't vertrouwen,

Op zijn goed en wijs beleid?

Is 't vergeefsch op Hem te bouwen?

Wech dan deugd en eerlijkheid.

[p. 18]

 

Maar - wat zeg ik? neen, Gods oogen,

 

Zien in 't binnenst van ons hart.

 

En zijn teder mededoogen,

 

Is getuige van mijn smart.

 

Hij ontheft mij van mijn plaagen,

 

Als 't mij nut en heilzaam is,

 

En moet ik die blijven dragen,

 

Eens is de uitkomst toch gewis.

 

 

 

Als de dood, na zo veel lijden,

 

Dit bouwvallig lichaam sloopt,

 

Zal zich 't deugdzaam hart verblijden

 

Dat op vaste gronden hoopt;

 

God zal eens in 't ander leven,

 

Richten in geregtigheid,

 

En die hier getrouw was, geven

 

Eindelooze Zaligheid.

 

 

 

M^a.V.H.