Middelborch, In Minnen Groeyende
Knye-werck, Op den Regel,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
EEn Mensch uytter natuer, naer dat hy eerstmael viel
En heeft geen wil noch kracht in lichaem noch in ziel,
Om yetwes goets te doen, hy was geest'lijck gestorven,
Soo dat hy 't minste goet by hem niet over hiel,
Maer lach versmoort, versmacht, door den val gantsch bedorven,
Verliest het beelt zijns Gods, heeft duyvels beelt verworven,
Tot quade gantsch gheneyght, tot 't goede onbequaem,
By hem en is geen raet, eylaes 't is al verkorven,
Maer siet de groote God, wil zijnen heylghen naem,
Niet laten ongeroemt, niet laten sonder faem,
Dies-half vloeyt van hem af, een hertgrondighe ader,
Herschept, vernieuwt den mensch met lijf en ziel te saem,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
Wie kan uytter natuer, ey lieve noempter een,
Hem verned'ren voor God, met tranen en gheween,
Wie looft hem in de doodt, wie prijst hem in der hellen,
Wie wil zijn Majesteyt, zijn lof en eer verbreen
Sijn wonderwercken al, verhalen, of vertellen,
Wie wil hem tegen macht, en list des duyvels stellen,
Die maer aerd' is en stof en enckel damp en niet
Waer mee mach doch den mensch, zijn arme ziele quellen?
Soo God hem niet en treckt, ach, hy blijft int verdriet,
Niet een en sucht te recht, hy naer den Hemel schiet,
Iae selfs is zijn ghebedt met al zijn doen te gader
Een grouwel voor den Heer, die op 't recht herte ziet,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
| |
Wat heeft Cayins Offrand', int minste hem ghebaet,
Sijn hert was niet vernieuwt, hy heeft zijn Broer gehaet,
Om dat sijn ziel was recht, door Godes geest gedreven,
Esau verkoopt sijn recht, veracht sijn weerde zaet,
Waerom, hy kon sijn hert, aen God veyl overgeven,
Soeckt met tranen berouw, hy vint geen in sijn leven,
Achab sijnde bedroeft, verneder voor den Heer,
Sijn hert was niet beweeght, door Godes geest verheven,
Dus gaet het over stuer, 't quaet meerdert meer en meer
Sy sien op haer ellendt, en niet op Godes eer,
't Verdriet dat perst haer ziel, God is haer geen berader,
't Is lippen preveling, God hoort die nimmermeer,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
Comt dan ghy Godes volck, rechtschapen kindren goet,
Vernedert u voor Godt, met hert en met gemoet,
Bekent zijn liefd' hier in, dat ghy sijt wederboren,
Siet uwen Heylandt aen, die voor u stort sijn bloet
En heeft u tot sijn bont en erfdeel uytverkoren,
Den scheyts-muer is gheweert, gestilt is 't Vaders thooren,
Hy heeft volkomenlijck voor al u schult vol daen,
Al sijt ghy hier in noot, geeft den moet niet verlooren,
Den wech is veyl en vry, om tot u Godt te gaen,
Sent u ghebeden op, soo ghy moet blijven staen,
Door een oprecht gheloof, God is u noyt versmader,
God hoort de sondaers niet, neemt haer gebedt niet aen,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
S.R.
Patientie verwint.
|
|
Auteursrechtvrij