Vere.
Op den regel, 't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
ALso den mensch alhier, in dit droef tranen dal,
Sijn plicht na Godes woort met recht betrachten sal,
Noch oock sijn saligheyt wercken met vrees en beven,
Of dat sijns naestens nut de rust is over al,
Ten zy hy God de Heer, die hooge is verheven,
Aenroept, en bidt om hem sijn geest daer toe te geven,
Want anders al sijn doen was onnut en veracht,
En een ellendich mensch, so waer den mensch gebleven,
Berooft van alle hulp, niet uyt sijn eygen kracht:
Daeromme dan o mensch, so g'yet te doene tracht,
Weest danckbaer uwen God, want hy is 's wijsheyts ader,
Barmhertigh, goedertier, en oock van grooter macht,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
Wat waer al 's menschen doen, sijn leven en sijn plicht,
Of hoe hy na de wet hem selven had gesticht,
Om sijne saligheyt van Gode te erlangen,
En dat de liefd' in hem mocht werden afgericht,
Sijn naesten insgelijcx, de selve oock ontfangen,
Soo hy ondanckbaerlijck bleef in sijn oude gangen,
Yd'lijck was sijn werck, en met dien al sijn doen:
Geeft God dan lof en eer, roemt sijn naem met lof-sangen
Ootmoedich en danckbaer, met haest wilt na hem spoen,
Soo sal hy door sijn geest u na der zielen voen,
V naesten sullen oock in liefd' loven te gader,
Dus soeckt dan Veer u best, vliet van het quaet vermoen,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
| |
Alsoo Godt machtigh is, die 't alles heeft gemaeckt,
Wt niet doen niet en was, en niet heeft aen-geraeckt,
Maer door sijn Godlijck woordt en nae zijn wel behagen,
Soo wil hy dat elck een zijn eygen doen versaeckt,
Niet steune op sijn selfs, maer d'eer hen op te dragen
Of yeder een zijn doen en alle zijn raetslagen,
Was hem onaengenaem, hy sloeghse in de wint
't Gemeen ghenodt oock met de vrede in haer dagen,
Dus soo ghy in u doen yet pooght ofte begint,
Tot Godes wijsheydt gaet u selven eerst versint,
En spreeckt dan o mijn ziel, God is mijn hert berader,
Die my bewaert gelijck een Vader doet zijn kint,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
Prins die het al regiert in Hemel en op Aert,
Ghelijck ghy in u woordt u selven soo verklaert,
Wilt dan u mogend' hant in onsen geest soo wercken,
Dat wy door uwe wet, g'lijck die is g'openbaert,
V groote majesteyt en kracht moghen aen-mercken,
En door geloof en liefd', ons swackheydt soo verstercken,
Dat onse saligheydt daer door wert uyt ghewrocht,
Oock eendracht in het landt, noyt eenich quaet bedocht,
Tot welstant van u volck, u landt en uwer kercken,
Al 't onheyl afgeweert, dat ons langh heeft besocht,
Op dat een yeder tot u mogentheydt kom nader,
Met danckbaerheydt en eer, als sijnde vry ghekocht,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
Spoort nae deught.
|
|
Auteursrechtvrij