Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. Gg3r]

Liedeken, Vereyst by de selve kaerte.

Op de wijse: Komt Daphne vlecht met my een kransken.

1.

AEnhoort toch al Broeders vol minnen,
Die den Heere bemint en vreest:
Wilt ghy komen ten Hemel binnen,
Soo wandelt hier al naer den geest,
Al moet ghy hier hooren veel blamen,
En wilt u daerom niet verslaen,
Want Godt en sal niemandt beschaemen
Die hier al na de waerheydt staen.

2.

Siet Daniel Godts knecht vercooren

Werdt vertroost, dus u verjolijst,
Helias en was niet verlooren,
Hy werdt van den Raven gespijst.
Wie sachmen hier doch oyt verlaten,
Hoe seer dat sy waren benout,
En quamse Godt niet al te bat
Die in hem hoopt, ende betrout?

3.

Den krancken die aen de piscijne

Wel driendertich Iaren lanck,
Gelegen had in groote pijne,
En 't Vrouken oock met den bloetganck,
Al door haer goet geloof gepresen,
Soo quaemen sy uyt hen verdriet,

[fol. Gg3v]

 

Den Heer die heeftse al genesen,

 

Dus menschen al en twijffelt niet.

 

4.

 

Senturio sach men niet wijcken,

 

Die badt den Heer voor sijnen knecht,

 

Sijn goedheydt die most doen daer blijcken

 

Aen 't Vrouken dat daer quem voor 't Recht,

 

Dat in overspel was bevonden,

 

Sy werdt verlost, zijt dit wel vroet,

 

Sy gaf hem lof, prijs, t'allen stonden,

 

Om dat hy haer dees deuchden doet.

 

 

 

Prince.

 

5. Koninck David en Magdalene

 

Die droncken oock van desen Wijn,

 

Doen werden sy suyver en reene,

 

Oock Petrus en Mattheus fijn,

 

Sacheus sachmen sonder falen

 

Al met den Moordenaar voorwaer,

 

Mosten daer haer saligheydt halen

 

Wt dees Fonteyn Broeders eerbaer

Door my Wouter Noelen, V.L.

Dienaer verheven.

Schrijvende voor Advijs,

Sterven doet leven.