Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio Z4r]
| |
Op den Regel: Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen?
WEl Christ-gheloovigh Volck! dat weynich in getallen,
De werelt overtreft, en onder voet gaet treen:
Wel edel hoopgen kleyn veracht vast over allen,
En d'een'ge Werelts schat! Des Scheppers ware le'en;
Voor wien de Vorsten vlien, die zijn met gulde kle'en,
Maer met gheen deughd' verciert! Godts rijck, gevrijt van sonden
Het Paradijs op aerd'! hoewel het wert bestre'en,
Met veelderley verdriet, onwin'lijck doch bevonden,
Gelijck't gebleecken is in alle eeuw' en stonden:
De Arcke Noë gelijck: daer d'Heer zijn bloet voor goot,
Begaeft met d' Heyl'gen Geest: Op waerheyts vaste gronden
En Hoecksteen vast geboudt, vry zijnde voor 't gestoot,
Van onweers vlaghen sterck, hoe bar, hoe gril, hoe groot:
De vrinden Christi waert, en Godts beminde Soonen:
Een heyligh Priesterdom, rijck, arm, naeckt oft bloot:
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Want oft de Berghen al verplaetsen uyt haer stede,
Soo wijckt doch nimmermeer Godts gonst van dit geslacht:
Dit sijnse daer mee Godt verbondt maeckt van zijn vrede,
Merck wat Egipten lee, doen Godt sijn Vrienden bracht
Uyt Pharos slaverny, hy was haer licht by nacht,
En heeft voor haer gestreen, ghelijck wy konnen leesen,
Haer Vyandt inde Zee verdroncken en versmacht:
En noch die hem doet dienst met kinderlijcke vreesen,
Belooft hy haren Godt (die haer ontfermt) te wesen;
O! (seyt hy) voor ghewelt en onrecht hebt gheen schrick,
't En sal u naken niet, noch dit noch geen van desen,
Mijn kinderen u rots en stercke schilt ben ick,
Wat Krijghsvolck salder zijn, hoe sterck, hoe groot, hoe dick
Vergadert, dat zijn macht aen u sou dorven thoonen,
Soo 't niet en is vergaert alleen door mijn beschick?
Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio Z4v]
| |
Wie dat hem teghen u verheft sal 't niet gelucken:
(Seyt Godt) want ick, ick maeck 't dat die u schaet komt om,
Wat tongh u schelden sal sult ghy met re'en verdrucken,
En maecken int gherecht al u beschelders stom,
Dit geef' ick u tot erf, mijn waerde knechten: kom,
Ontfangh u rechte deel van my, ick laet 't u weten,
Kan oock een Moeder oyt haer vrucht vergeten dom?
En oft dat waer mocht zijn, sal ick u niet vergeten:
Dat sal u werden t'engh daer in te woonen meer,
V stichters sullen u uytbreden onghemeten,
V breeckers sullen vlien en wijcken van u veer,
V Vorsten sullen zijn u Voester-heeren teer,
En vallen u te voet op't aensicht met haer Kroonen,
Ghy ondervinden sult dat ick u heyl begeer.
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Dit volck men kennen kan, aen 't ware Godsdiensts teken,
En eendracht int gheloof, als Broeders teghen een:
Wiens Rechters zijn ghewoon een yder recht te spreecken,
Wiens Vorsten d'ware leer beschermen en verbre'en,
En die den Godsdienst vals verdrucken en vertre'en,
Wiens Herders anders niet betoonen met haer leven,
Als 't gheen zy leeren gaen aen yder in 't ghemeen,
Daer alle Zonden quaet wert uyt het Landt ghedreven,
En daer een yder leeft nae Godes Woort beschreven:
Van soo een Volck den lof nae eys te spreecken uyt,
Het Zonne-blompgen is te swaer een last ghegeven.
Hoe menich duystenmael wert ons des' Christi Bruyt,
Gepresen in Godts Woort? hoor David singhen luyt,
Haer Lof en Prijs! Wie kan dit waerde Volck dan hoonen,
Daer Godt den Heere selfs haer Lof en Prijs beduyt?
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Noyt meerder vreught. |
|