Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio Z3r]
| |
Op den Regel: Geluckigh is het lant, daer sulcke volck'ren woonen?
VAn Grieck of van Romeyn, is ons wel naer ghelaten,
Soo menich voorbeelt dat tot onser leeringh streckt,
't Zy van goet recht of Wet, die strecken mocht tot baten,
En tot beschermingh van t'ghemeene best perfeckt,
Waer door tot haerder eer wert grooten lof ontdect,
Om dat sy sonder sucht volvoerden hun Regeeringh,
Daerom bleef haren roem onsterflijck onbevleckt,
Maer om dat sy hier in vast stelden d' opper eeringh,
Soo is dien ouden roem ghekomen tot verneringh,
Maer wy die beter zijn, hier van bericht bequaem,
En alleen steunen op des Heeren woort en Leeringh,
Laet ons die prijsen, die als Overheydt eersaem,
Strijden voor 't Vaderlandt in d' Opper-Heeren naem,
En d'Ondersaten oock hun vlijdt daer toe bethoonen,
Voor Godes heyligh Woort niet om een yd'le Faem,
Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Te meer om dat wy sijn beheerscht van sulcke lieden,
Van Hooch-gheboren-stam, en van een vroom ghemoet,
Die niet en lijden dat 't ghemeen sal schaed gheschieden,
Maer soecken 't ghemeene best, in eenen goeden spoet,
Te houden, al waert met verlies van goet en bloedt,
Sulcx Cicero bethoont, voor Vrienden en bekenden,
Die liet sijn eyghen nut, en socht t'ghemeene goet,
En stont t'welvaren voor zijns Landts aen allen Enden,
Door midd'len oft door raedt, die hy wist voor te wenden,
Dies Caesar tot hem sprack, met reden wel bedacht,
Ick moet u prijsen, hoe wel ick u soeck te schenden,
Dat ghy 'tghemeen staet voor, en eyghen luck veracht,
O Helden van ons landt, toont oock de selve kracht,
Stelt u voor ooghen doch ons welvaert te verschoonen,
Dan sal u goe ghemeent uyt roeyen dach en nacht,
Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio Z3v]
| |
Wanneer Tarquinius woord' brengen heel ter schanden
Het Roomsch ghemeene best, heeft Brutus vroomghesint,
Hem soo kloek wederstaen, dat hy hem 't Landt uyt banden:
AEmilius die oock veel Landen overwint,
Verovert grooten schat, die als een Vader 't kindt,
Hy al te samen aen 't ghemeene heeft gheschoncken,
En voor sijn eyghen deel, behield' hy niet een lint,
Te meer sijn vroom ghemoedt voor allen heeft ghebloncken,
En sijn vermaerde naem de Werelt door ghekloncken,
Dit schijnt wel groote daedt, doch van veel beter stof
Wy moghen roemen hier, want Land-liefds vyerge voncken
Door glorien yders hert, int eel Bataeffsche Hof,
En door 't Vereende-landt, bralt haren hoghen lof,
En door hun vromigheydt 's Landts welvaert soo bekronen,
't Gemeen, dies singet op met stemmen fijn en grof,
Gheluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Besluyt.
Ghy vry vereenicht Landt, wiens scherp geklaeude Leeuwen,
Steedts wacker om u gaen, en hoeden u voor leedt,
Ick meen u Bataviers en onversaechde Zeeuwen,
Die vryheyts wegh gebaent hebt door veel bloet en sweet,
Doen 't Albas Tijger-dier verhit in gramschap wreedt,
V dacht op t'onvoorsienst moordadich te vernielen,
Doen saghmen onversaecht, elck Patriot gereet,
Om al dit Moordt gespuys te hacken in de hielen,
Doen nam u macht weer toe; hun krachten die vervielen,
Ons staedt die bloeyde tot op huyden desen dach,
Dies elck voor Gode wel mach danckbaer nederknielen,
Datmen hier soo gerust, en vrolijck leven mach,
Alsmen in eenich Landt, in al de Weerelt sach,
Waer mede salmen nu dees seghen weer beloonen?
Seght met verheuchde Geest, en met een bly ghelach,
Gheluckigh is het Land daer sulcke Volck'ren woonen.
Met genuchten. Hout altijdt goe moet. |
|