Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. X3r]

Middelburgh.
De Blauwe Acoleyen.

Op den Regel: Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen?

WEl sy dien Volcke, die, de Heere hare Godt // is,
Want hy haer Heyl, en troost, haer burght en haer slodt // is,
Dit selve bleeck aen Iob, een uyt der Heyd'nen stam,
Hy siet alleen op Godt, hoe wel by Vrienden spot // is,
Iae sijn Huysvrouwe selfs, die spotlijck tot hem quaem,
Maer door haer reden werdt, den goede Man niet gram,
Noch sy en konden hem in gheen manier verstooren,
Het meeste dat hy sprack, dat was Godt gaf, Godt nam,
De spot der Vrienden most, den goede Man oock hooren
Maer sprack naeckt ben ick hier ghekomen en gheboren
Van moeders lijve aen, naeckt moet ick henen gaen
Iob was een spieghel van de lijtsaemheyt te voren
Hy was een man die bleef, gantsch onbeweegh'lijck staen
Daer aen de Heere Godt, groot wonder heeft ghedaen
Ginck hem met dobbel Goet, en segheningh weer kroonen
Siet dese spieghel aen, o Mensch 't sal u niet schaen
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

Abram de Patriarch, die was een verre sienden;

Maer Loth, oock des ghelijck, sy waren beyd' naer Vrienden
De Heere segnd' haer, met veel Vee dat haer Landt
By naer te enghe werdt, de Herders die haer dienden
Die werden twistigh dat, d'een d'ander brocht in schandt
D' een seyd' dits mijn weyd', weyt ghy aen ghene kant.
Maer doe Abram en Loth, vernamen d'Herders kijven
Seyd' d'een tot d'ander kiest, de recht oft slincke handt
Want wy doch Vrienden sijn en willen Vrienden blijven
De Heere liet sijn heyl, aen die vroom sijn beklijven.
Dit bleeck door Iacob med', want Laban sijnen Oom
Die wert gheseghent oock, in alle sijn bedrijven
Want Iacob diende hem, ghetrouw'lijck ende vroom
Tot dat 't ghepleckte hout, dreef op de water-stroom
Waer voor de Heer hem gingh, met soo veel schapen loonen
Voor sijnen trouwen dienst, al scheen 't Laban een droom
Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

[fol. X3v]

 

De Heer gaf Iacob heyl, en schanck Hem vele goeden,

 

Hoe wel sijn Sonen maer op 't velt het Vee en hoeden,

 

Twaelf Soonen hadde hy, waer van een Ioseph hiet,

 

Waer van thien Broeders op hem hadden quaet vermoeden,

 

Waer over dat de Heer nochtans sijn heyl uyt giet,

 

Sijn broeders sochten hem te brenghen in 't verdriet,

 

Om dat hy 't liefste Kindt des Vaders was verkoren,

 

Sy meenden hem om hals te brenghen, doch 't gheschiet

 

Dat sy hem in een put, heel meenden te versmoren:

 

Maer Godt de Heer en liet den Iongh'linck niet verloren,

 

Gaen, maer heeft hem bewaert, voor het boosdadigh stuck

 

Sent hem in een vremt landt, al waer hy met sijn ooren

 

Een vremde spraecke hoort, de Heer hielp hem uyt druck,

 

En gaf om Iosephs wil, den Pharo groot geluck,

 

En 't gantsch Egypten Landt, door een van Iacob sonen,

 

Godt seghent sijn Volck, seyt de Propheet Abacuc,

 

Gheluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

 

 

 

Prince.

 

Gheluckigh is het Landt, alwaer de Heer der Heeren

 

Sijn seghen over stort, sulcks streckt tot sijnder eeren,

 

Gheluckigh is den Bod' die ons den vrede brenckt,

 

Gheluckigh is het Volck, die haer tot Godt bekeeren

 

Welckx sond' vergheven sijn, die de Heer niet ghedenckt,

 

Maer uyt ghenade haer de verghevinghe schinckt

 

Om Christi dierbaer bloedt, een mael aen 't kruys vergoten

 

Doch voor die ghene niet, die aen weer zijden hinckt

 

Maer voor die ghene die sijn rechte Bont-ghenoten,

 

Sijn, die en sal de Heer, doch nimmermeer verstoten:

 

Wel dan gheluckigh Landt, gheluckighe Ghemeent,

 

De Heer wilt langhs soo meer sijn Kuddelen vergrooten,

 

Afsond'ren van het Volck, welcks hert steets blijft versteent,

 

Of gheve dat sy met Christum werden vereent,

 

Nu dan gheluckigh Landt, gheluckigh Volck wit thoonen

 

Dat yder segghen mach, selfs die u heeft verkleent,

 

Gheluckigh is het Landt daer sulcke Volck'ren woonen.

Houdt raedt,, voor daedt.