Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. L4r]

Veere.
Lelyen ende Accoleyen.

Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?

NAer dien hier wert gevraecht: Wat oeff'ningh is elck best,
En nodighst voort ghemeen? soo segg' ick om dees quetst,
Recht wel met Redens-const int corte te salveren,
Tot dienst van d'accoley, wiens Geest Oost, Noord, en West,
Ia alles ondersoeckt, die neerstelijck studeeren,
Datmen de vreese Godts, voor al hoort te begeeren,
Want die ghewisselijck is de wortel vande deught.
Den wijsen Salomon, die gaet een yder leeren?
Dat dat 't beginsel is van alle Wijsheyts vreucht:
Want die Godtvreesend' is, 't zy Oud', oft Ionge jeucht,
Is als een groene scheutt', uyt d'aerde op ghestegen,
Een Lely uyt de Bol: seght alles wat ghy meucht,
De vreese Godts is best, daer ist al in ghelegen:
Want die Godtvreesend' is, crijcht seker Godes zegen;
Gelijck als Abraham, en Iob dat gaen verbreen,
Want daeromm' zijn gewijs, hun vyanden versleghen:
God vreesen is elck best, en nodighst voor 't ghemeen.

Wanneer men ondersoeckt de heylighe Schriftuer

Die seecker is en vast, jae vaster als een Muer,
Soo vintmen dat God self dees woorden heeft gesproken,
Tot Moyses trouwen knecht, God vreesend' t'aller uyr,
Wanneer hy gaf de Wet in Tafelen gheloken,
Al wien Godvreesend' is met herten neerghedoken,
Houdende zijn Gebodt, en buygend' onder Wet,
En can den Vyandt niet bekruypen noch bestoken,
Maer crijcht al sijnen wensch, volcomen voor gheset;
Krijght in sijn wercken vroom noch hinder noch bgelet.
Leeft welich en ghesont, bevrijdt van alle plaghen,
Godts zegen valt als dauw, sijn Beesten worden vet;
Gelijck aen den Propheet en Coninck gaet ghewagen,
Godts aenschijn glorieer, het is recht sijn behaghen.
Dus oeffent u daer in beyd' Oudt, Ionck, groot en kleen,
Gaet soo met Iacob voort, en wilt toch niet vertraghen,
God vreesen is elck best, en nodighst voor 't ghemeen.

[fol. L4v]

 

Gods vrees' die ist begin, het midden end' het end,

 

Want die Godvreesend' is bewijst dat hy Godt kent:

 

De Borne, de Fonteyn, daer uyt die deuchden vloeyen,

 

Een die Godvreesend' is, tot bidden hem ghewent,

 

En hatet niemant niet, wilt met geen quaet hem moeyen:

 

Een die Godvreesend' is, die sietm' in Liefde bloeyen;

 

Gelijck als Aarons roed': en Moysens Slangen staf:

 

Neemt int gheloove toe, end' soeckt sijn ziel te voeyen

 

Met 't Manna, 's Hemels broodt, dat God door Christum gaf,

 

Al wien God niet en vreest, verstroyen g'lijck als caf,

 

Dat liggend' is opt Velt, door groote wind gedreven.

 

Een die God niet en vreest, begaet hier straf op straf,

 

End' is geheel verdwaelt, onnut ten eeuwich leven.

 

Een die Godvreesend' is, wert tot den throon verheven,

 

Want 't is Godts Tempel self, die 't weerdigh is alleen,

 

Om Christi Godes Soon uyt Liefden ons gegeven:

 

God vreesen is elck best, en nodighst voor 't ghemeen.

 

 

 

Prince.

 

Daniel vreese God, end' hield' wel sijn Gebod,

 

Dies hem niet hind'ren kond de Leeuwen in haer kod:

 

De Stadt Bethulia die wert daer door behouwen,

 

Den Ridder Achior, (hoe wel d'Assier bespodt,)

 

Wert onder Godes volck gerekent, 't wel ter trouwen.

 

Door Hester raeckten al de Ioden uyt 't benouwen,

 

Om dat de vreese Gods int herte was geplandt.

 

De Nineviten oock, welck droeghe leed, en rouwen

 

Om hunner sonden wil, dies God haer bood de hant.

 

De vreese Gods die is het rechtsnoer, en den band,

 

Die nodighst is elck een en best voor alle lieden,

 

Daert volck den Heere vreest, becommet gantsche land,

 

d' Inwoonders worden rijck, Godt wil sijn hulp hun bieden:

 

Daert Volck den Heere vreest, sietmen geen leed geschieden,

 

Want Godt is hunnen Borcht, haer Heyl, en vaste Steen,

 

Daer 't volck den Heere vreest, daer moet den Vyandt vlieden:

 

God vreesen is elck best, en nodighst voor 't gemeen.

Denckt op 't eynde.

Io.To.Ro.