Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio D1r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't ghemeen?
SOo haest d'eeuwighe Godt // des Werelts gront bepaelde
Door sijnen stercken aerm // hy Lof en Prijs behaelde,
Ghelijck oock het besteck // van de woedende Zee
Met Visschen veelderley // Waer aen dat niet en Faelde,
De Zee besloot de visch // en d'Aerde graesdet 't Vee,
't Ghevogelte dat was// om Lof te singhen ree:
Doe heeft die selfde Godt // uyt d'aerd' een mensch gheschapen,
En uyt den mensch een Wijf // het welck verthoonde twee,
Om met malcander veel // Nieuwe vruchten te rapen.
Nu dit aldus beschickt // Godt was hun Schilt en Wapen
En heeft den Mensch als dan // een mate voor ghestelt,
Soo langh hy volghde die // beswaerd hem gheen betrapen
Maer leefden in volheyt // met Vrydom onghequelt:
Maer als de Slanghe boos // heel listich quam te velt
Die hun buyten hun perck // tot gaen conde beweghen,
Dan haest met sware straf // den Mensche wert verselt,
Het is de Maticheyt,, die yder een moet Pleghen.
Want soo wy met verstant // op Godes daden mercken
Die hy oyt heeft ghedaen // aen sijn onnutte Klercken,
Ick meen dat maticheyt // hem altijdt heeft behaeght,
Doe 't volck van Israel // in d'Egiptensche Percken
Van Pharoos groote dwangh // op 'thoogste wiert gheplaeght,
Die voor Godts goede handt // naulijcks en was vertsaeght:
Maer evenwel Godt heeft // haer uyt willen gheleyden
Door Moysis sijnen Knecht // die 't leven heeft ghewaeght
Voor t'Volck en Godes Woort // om dat meer te verbreyden
Int 's Werelts groote ront // door Ioden en de Heyden:
Dies heeft haer Godt de Heer // met matigheyt vernoeght
Deur t' Manna t' welck daer viel // op Bergen en op Weyden,
Wat t'lichaem noodich was // dat wiert voechsaem ghevoecht:
En noch tot haer voordeel // het Landt wiert niet door ploecht,
Ia kreghen dach op dach // over haer Godes zeghen,
Doch waren Ondanckbaer // den goeden Godt verdroecht,
Het is de Maticheydt,, die yder een moet Pleghen.
| |
[Folio D1v]
| |
Wanneer een Christen Mensch // hem tot deucht sal begeven
't Is Billich dat hy hem // voecht tot een Matich leven,
Want een mensche die leeft // in lust en overdaet
Ghetuyghet dat hy is // deur quaden sin ghedreven
Waer uyt niet anders volght // dan 'tgheen ten quaetsten gaet:
Maer Oeff'ningh is elck best // te houden maet in staet,
Die Oeff'ningh die is best // voor hoogh en leegh gheseten,
Die leyt elck terstont op // den trap na hooghen raet,
Om van den goeden Godt // te krijghen volheyts weten
Om Maticheyt altijt // met Maticheyt te meten,
Op dat die waerheyt spreeckt // sijn hooft mach heffen op.
Soo dat de Maticheyt // het quade hout verbeten,
Den valschen valscheyt comt // hem dreunen op sijn kop
En doet des waerheyts gangh // op rijsen in den top:
Ghelijck die Vrou die had // van Salomon recht ghekreghen
Die Salomon verciert // als een Roos in de knop,
Het is de Maticheydt,, die yder een moet Pleghen.
Besluyt.
Om hier dit goet begin // In Maticheyt te sluyten
Soo wil ick het ghemeen // int minst niet stellen buyten.
Is matich Oeff'ningh best // voor yder wie 't oock zy,
Voor die het Oordeel spreeckt // sijn Reden sullen spruyten
Uyt Maticheyts begin // 'tghemeen mach niet verby,
Vermidts dat Godt de Heer // is overdaets partij
En heeft hen aenden mensch // al uyt Liefde gheschoncken,
'tGeen den mensch hier begeert // mach niet seggen 'tis my
Ghegheven om my groots // en verwaent op te Proncken,
Maer om in Maticheyt // meer liefde te ontfoncken
En draghen schoone vrucht // gelijck een goeden Boom
Die heeft in Maticheyt // 't goede sop in ghedroncken,
Die staet dan in een pronck // verciert met Liefdens stroom,
Door Liefd' den Christen mensch // wort middel matich vroom,
Hoe wel de Nijders stout // daer altijdt Kampen teghen,
Het geeft nochtans geen schrick // maer het verlicht den droom,
Het is de Maticheydt,, die yder een moet Pleghen.
In Liefd' werckende. Arbeydt om Loon. I.W.B. |
|