Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio B2r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen.
WY Menschen oeff'nen veel in dit verancklijck leven,
Doch al wat tijdlijck is, ons weynigh nut kan gheven,
Maer 't gheen ter saligheyt ons leyt, hier wel op let,
Dat is elck nut en best, hoogh nodigh om t'aenkleven,
Dats d'oeff'ningh van Godts Woort, en sterck bevolen Wet,
Dats de Waerheyt self ons heeft ten toon geset:
Als ondersoeckt de schrift, ghy meynt daer in te vinden
Het leven, en sy ist, die van my tuyghet net.
Iesaia den Propheet, gaet hem oock onderwinden
Elck te bevelen dit, seggende: leest nu inden
Boeck van des Heeren Woort, ghy mist noch dit noch dat.
Den Koningh Iosias die als den recht ghesinden
't Verloren Wet-boeck socht, heeft int verstant ghevat
Dat dese oeff'ningh was den alderbesten schat
Voor elck, en voort ghemeen, daerom was sijn begeeren
Te doen lesen voor 'tVolck dees Wet, van bladt tot blat
Dat Ondersaet en Hooft, Godt in sijn Wet sou eeren.
De oeff'ningh in Godts Woort is best en nodigst waerlick,
Want den Euangelist Mattheus toont ons klaerlick,
Soeckt eerst voor al Godts Rijck en sijn gherechtigheyt,
Is u yets nodigh meer dat sal u openbaerlick
Worden geworpen toe, tot u behoef bereyt.
Heeft onsen Heylant niet tot Maerta oock gheseyt:
Ghy maeckt u veel te doen, door al haer ydel vroeten,
Maer een dinck nodigh is, dat heeft hy toegheseyt:
Haer Suster Maria, die haer tot drucks versoeten
Oeffende in sijn Woort, daer sy sat aen sijn voeten.
Heeft David niet geacht het nodighste van al
Dees oeffeningh te zijn, in strijt en drucks ontmoeten,
Godts Woordt was hem een licht, dat hem voor ongeval
Bewaerde op den pat, hier in dit jammer dal.
Sijn volgher Salomon ginck oock dees oeff'ningh leeren,
En stelt in voor 't gemeen, als eenen stercken wal,
Dat Ondersaet en Hooft, Godt in sijn Wet sou eeren.
| |
[Folio B2v]
| |
Den Mensch hier niet alleen en levet by den Broode
Maer by den Woorde Godts, daerom is ons van noode
Dees oeffeningh wel ter deegh te nemen by der hant:
't Woort sal in 't oordeel treen voor levende en doode:
Den Koningh en den Boer stellen in eenen stant.
Den Mensche is onwijs die hier timmert op 't sant
En met des Heeren Woort niet altijdt gaet te rade;
Soo 't wel aen Achab bleeck, den Koningh, ja sijn Lant
Quaem oock in groot bederf, om dat hy sulcks versmade.
Den Saul heeft gheproeft hoe grootlicks tot sijn schade
Het was, doen hy hem niet en oeffend in Godts Woort,
Godt weeck van hem, en hy benout ginck tot de quade
Duyvelsche Toverij, om raedt, doen is hy voort
Gevallen in sijn swaert, en in sijn bloedt versmoort.
Maer eenen Hiskia oeffende 't Woordt des Heeren,
Sijn Rijck heeft ghefloreert, mits door hem wiert ghehoort,
Dat Ondersaet en Hooft, Godt in sijn Wet sou eeren.
Voort slot, ons Opper-Prins die ginck voor eerst gebieden
Het Isr'ellijtsche Volck als nodighst voor hunlieden,
De redenen sijns Monts te schrijven in een Boeck
Om sulcks te oeff'nen, en haer Kind'ren te bedieden
Wat Godt van haer begeert, door 't neerstich ondersoeck,
En wanneer dat sy in dees oeff'ningh waeren kloeck
Sy leefden in voorspoet, de Heer ginck haer bevrijden:
Maer als sy lieten af sy stonden inden vloeck,
En wierden seer geplaeght, met Krijgh en Oorloghs tijden,
Daerom segh ick als voor, willen wy ons verblijden,
De oeffeningh van Godts Woort die sal ons nodigh zijn:
Godt sal dan voor ons, en ons Overheyt wel strijden,
En ons met Israel uyt het Egips ghepijn
In het beloofde Landt bringen, door dees Woestijn:
Iae Pharo met sijn heyr sal als verblint afkeeren,
Door dien dees oeff'ningh baert naer het oordeel van mijn,
Dat Ondersaet en Hooft, Godt in sijn Wet sou eeren.
Liefd boven al. Godt liefd wet. |
|