Toonkunde.
- De talentvolle Antwerpsche komponist Jan Blockx heeft dezer dagen te Brussel, in de zaal van den Cercle Artistique, op verzoek van het bestuur dezer maatschappij, een zang- en instrumentaal concert gegeven, uitsluitelijk samengesteld uit een aantal zijner gewrochten.
De zoo gewaardeerde toonkundige, wiens Milenka hem in de hoofdstad op den eersten rang heeft geplaatst, heeft met zijn concert den grootsten bijval verworven. 't Was voor hem een ware triomf, waarvan de waarde nog vergroot werd door de aanwezigheid van de Koningin en van de gravin van Vlaanderen, die meer dan eens het teeken van toejuiching gaven, door geestdriftig in de handen te klappen.
Al de bladen van de hoofdstad spreken met den meesten lof over de werken van den heer Blockx, wat des te meer beteekenis heeft, daar al de zangen in het Vlaamsch werden voorgedragen.
H.M. de Koningin en H.K.H. de gravin van Vlaanderen hebben den componist bij zich ontboden en hem in vleiende bewoordingen geluk gewenscht. Langen tijd spraken zij met hem... in het Fransch.
Eensklaps echter begon de Koningin in het Vlaamsch te spreken - in zuiver Vlaamsch - en zegde:
- Uw lied, Ons Vaderland, heeft grooten bijval verworven; 't is dan ook een uwer best gelukte stukken.
De gravin van Vlaanderen verklaarde echter De Spinster te verkiezen.
De heer Blockx antwoordde natuurlijk in het Vlaamsch, en zette het gesprek aldus voort tot het einde in dezelfde taal. Hij bedankte de Koningin en de gravin van Vlaanderen voor het belang dat zij in de Nationale Kunst stellen.
In den loop van het onderhoud sprak H.M. ook over het ballet Milenka en andere gewrochten, die, zegde zij, haar uiterst bevallen hadden.
Voegen wij erbij, dat het lied Ons Vaderland na elke stroof warm werd toegejuicht, en ten slotte door de gansche zaal gebisseerd. Maar het werd ook overheerlijk en met vuur voorgedragen door Blauwaert.
Ook de Harpzang werd gebisseerd.
Nogmaals dus eene overwinning door de Vlaamsche kunst behaald!
- De Antwerpsche Muziekmaatschappij heeft den Requiem van Mozart, Maandag 17 Maart in de groote zaal van den Cercle Artistique uitgevoerd.
Het is ons niet mogelijk, in uitvoerige kunstbeschouwingen te treden over dit beroemde werk, hetwelk dank vooral aan de welverzorgde uitvoering, onder de leiding van Peter Benoit, niet beneden de hooggespannen verwachting bleek te zijn, waarmede wij dit kunstfeest hadden afgewacht. Zekere bladzijden hebben ons vooral diep getroffen, en indien dit met andere gedeelten niet in dezelfde mate het geval was, dan meenen wij dit alleenlijk hieraan te moeten toeschrijven dat het uiterst moeilijk, zooniet onmogelijk is, na eene enkele uitvoering, een volledig en juist oordeel uit te spreken over een werk van dit gehalte.
Zonder dat wij in het werk van Mozart dat karakter van overweldigende grootschheid hebben teruggevonden, hetwelk aan de Mattheuspassion van Bach eigen is, die wij van dezelfde maatschappij, een paar jaren geleden, hebben gehoord, heeft de Requiem ons getroffen door de innigheid van den toon, en door die dramatische uitdrukking der gevoelens, waarin Mozart een meester is.
Het Recordare, het Lacrymosa, en den Benedictus rekenen wij tot de schoonste gedeelten dezer alleszins waardige partituur.
Koren en orkest hebben zich voortreffelijk gekweten van hunne moeielijke taak. De leiding van het werk deed beurtelings de voornaamste bijzonderheden