De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 20

[p. 92]

Boekbeoordeeling

Verhalen en novellen, door Al. Van Neste. Ieperen. Drukkerij Karel De Weerdt, Rijselstraat, 59. - 1889.

Als eerste proeve van zijn talent schenkt ous de heer Van Neste eenen bundel novellen en verhalen; terwijl reeds een tweede werk: ‘Kinderlooze Moeder’ wordt aangekondigd.

Het boek, dat wij thans te bespreken hebben, bevat vier verhalen: De Brand op 't Hooghgoed. - Op Grootmoeders Hoeve. - Eene Misgreep. - Eerste Harteklop.

Laat ons er maar aanstonds bijvoegen, dat naar onze meening de twee eerstgenoemde verreweg de beste zijn.

In ‘de Brand op 't Hooghgoed’ stelt ons de schrijver den edelen jonker voor, - gelijk er, spijtig genoeg, wel eens gevonden worden - die, onwaardig van de voordeelen hem zoo ruim geschonken - vreemd blijft aan al wat nuttig, edel is en schoon, zijn leven in eene nietswaardige en vervelende luiheid slijt; slechts behagen vindt in honden, paarden, jachtpartijen, koersen en.... vrouwen en wel eens ramp en schande rond zich zaait. Zulke type is de baron van Akel. Hij is naar waarheid, doch wellicht nog met geene sombere kleuren genoeg geschilderd. Het innemende beeld der schoone, getrouwe en liefdevolle bazin Nieuwmans treedt daarneven heerlijk op den voorgrond en wekt innig medegevoel op. Minder gelukkig vinden wij Nieuwmans zelf. Hij was, zegt schrijver, een man uit één stuk, streng en eerlijk; ernstig en goed, minnende echtgenoot; doch wraakzuchtig jegens zijne vijanden. - Een manslag, eene aftakeling, den baron van Akel toegediend, zouden wij van hem verstaan hebben: eene brandstichting minder. Brandstichten is het werk van een lafaard. En dan, de verdenking op anderen laten rusten, anderen laten gevangen nemen is dubbel laf. Dat hadden wij van Nieuwmans - zooals wij eerst met hem kennis maakten, niet verwacht. Overigens zijn alle bijkomende personen en omstandigheden goed getroffen. De beschrijving van den brand; de voorstelling der boeren, sommige binnenhuisjes verraden talent. Kortom 't is een verhaal dat de belangstelling gaande houdt.

Op Grootmoeders Hoeve, is een echt gemoedelijk stukje, waarin ons de oude, goede grootmoeder bijzonder bevallen heeft.

[p. 93]

Eene Misgreep deed ons - 't is waar, eens lachen - doch 't is al te karikatuurachtig. Voor een klod in een blijspel kon het er door: niet in eene novelle.

Een eerste Harteklop zou ons aan heel iets anders doen denken. Verbeeld u dat Christina's hartje voor d'eerste maal klopt voor eenen man, die zijne vrouw eene rammeling had gegeven, haar en zijne kinderen verlaten had, onder eenen valschen naam leefde en eindelijk met de kas van zijnen nieuwen meester over de grenzen trok. Dat meisje was inderdaad wel slecht geinspireerd!

Wij willen evenzeer ongepast vleierij als al te groote strengheid vermijden, waarschuwen den schrijver tegen veelschrijverij, raden hem aan te trachten wat meer vuur in de ontwikkeling der feiten te brengen, bondig en zwierig te zijn in taal en stijl en vooral... zinnen te vermijden gelijk er b.v.b. staan op blz. 95 en 153. De taalfouten zullen wij maar op rekening van den zetter laten.

E. Van Langenhoven.