De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 17

[p. 376]

Tentoonstelling van ‘Als ik kan’.

Al de schilderijen van eenen zelfden kunstenaar waren ditmaal bij elkander gehangen en vormden eene groep, eene invoering, die ik gelukkig heet, zoowel voor den artist als voor den bezoeker. De mannen van talent komen nog beter voor den dag, en de minder ontwikkelden loopen minder gevaar van niet opgemerkt te worden.

De tentoonstelling was zeer belangwekkend.

Nooit heeft de heer Adriaensens zulke verdienstelijke stukken ingezonden als zijne twee landschappen, het kleine vooral. Ge ziet, door studie komt men ver, en willen is kunnen.

Ook de heer Albracht heeft zichzelven overtroffen. Alle vier zijne paneelen getuigen van veel aanleg, geduld en zorg, en stellig hebben we van hem nog heel wat schoons te verwachten. Ongelukkiglijk doet hij alles niet even goed, of, 't is misschien zóo juister, bewerkt hij de verschillige deelen zijner lieve schilderijtjes niet alle met dezelfde kalmte en den eigensten lust. Zoo bijvoorbeeld is 't figuur des vaders in de Berisping onverbeterlijk, maar dat van den zoon?... In de binnenhuisjes zijn het gewoonlijk de figuren, die te wenschen laten. Het hofje der armen vonden wij, alles bijeengenomen, het beste der vier.

Niemand, die zoo levend de honden en hondjes schildert als de heer Boland, en zijn penseel wordt met elken keer meer en meer ervaren.

De heer Boudry werkt immer gewetensvol, dat bewijst o.a. opnieuw zijn Liefdenestje. Die timmermanswerkplaats werd stellig door eene geoefende hand gemaald, en daarom was 't jammer, dat het meisjesfiguur niet beter gekozen werd.

‘Prachtig!’, zoo noemde ieder de bloemen van den heer Chappel, die inderdaad in dat teedere vak, onzes dunkens, nooit iets beters heeft geleverd. Hij moet zich echter wachten voor effectbejag.

Het Minnebriefje van den heer Delehaye is zeer fraai, doch niet op de hoogte van Eene onderbrokene lezing, door den heer Gorge, volgens ons een echt pareltje. Die lichtspeling op de schouwplaat met hare versiering, op de kasten, de deur en den vloer, dat was met het oog eens dichters gezien en uitmuntend weergegeven.

[p. 377]

De heer Fritz Hanno en jufvrouw Rosa Leigh hadden ieder verscheidene stukken tentoongesteld, niet zonder verdiensten, maar zwakker in velerlei opzicht dan hetgeen we van beiden vroeger te zien kregen.

Een schoon doek is dat van den heer Luyten, getiteld: Een bezoek op 't atelier. De twee figuren zijn onberispelijk van houding en uitdrukking, terwijl hunne omgeving, tot in de minste bijzonderheden, de bekwaamheid en den smaak des schilders verraadt.

De heer Pieters heeft met Vóór den stal en nog meer met zijnen Hoenderhof eene plaats veroverd tusschen de beste werkers van Als ik kan, hetgeen wij echter nog volmondiger kunnen getuigen van den heer Proost, wiens Kaartspelers voortreffelijk gelukt mogen heeten, en wiens Binnenzicht te Calmpthout vooral, uitmunt door teekening, kleur en perspectief.

De landschappen van den heer Rul staven de reeds gevestigde faam van hunnen maker, alhoewel hij vorige keeren gelukkiger was. Zijn Sneeuweffect is zeer fraai, doch het grootere stuk, de dreef, al te eentonig en te mat van kleur.

De vogels, het wild en de bloemen van den heer Piet Van Engelen waren puik, terwijl ik niet aarzel den Hekelaar van M. Van Snick een der allerbeste schilderijtjes van heel de verzameling te noemen.

De beeldhouwkunst was vertegenwoordigd door een kinder- en een mannenportret, beide in gebakken aarde en van de geoefende hand des heeren Van Beurden, die ons sedert lang aan voortreffelijke en bevallige dingen heeft gewoon gemaakt.

Frans Van Cuyck.