De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 11

[p. 280]

Mev. Marie Verstraeten. Haar afscheid van het Antwerpsch Tooneel.

Alvorens Antwerpen te verlaten heeft Mevrouw Marie Verstraeten afscheid willen nemen van het publiek, dat getuige was geweest van haar eerste optreden, dat met toegevendheid hare eerste stappen in de tooneelwereld ondersteunde, met de meeste belangstelling hare rassche vorderingen volgde en haar ten laatste zoo menigvuldige bewijzen van genegenheid, bewondering en hoogschatting schonk.

Met dit inzicht had zij eene bijzondere vertooning ingericht, welke op 25 Mei ll. in den Nederlandschen Schouwburg gegeven werd, en die, ondanks de algemeene repetitie van het festival Liszt, welke dien zelfden avond plaats had, eene nog al wel bezette zaal had bijeengebracht. Wij betreuren alleenlijk dat, buiten een drietal Flaminganten, de anderen schitterden door hunne afwezigheid en deze gelegenheid hebben laten ontsnappen, om aan eene vrouw van wezenlijke verdiensten en een krachtigen medesteun aan ons Nederlandsch tooneel, eene laatste hulde te bewijzen.

De vertooning was samengesteld uit de Liersche Schapenkop, tooneelspel in 1 bedrijf, Blinde Valeria, tooneelspel in 3 bedrijven en De Parijsche Griset, blijspel in 1 bedrijf, drij stukken, best geschikt om de verschillende gaven als tooneelkunstenares van Mev. Marie Verstraeten te doen uitschijnen.

Inderdaad! In de Liersche Schapenkop vervulde zij eene rol van ingénue. Het ware moeielijk met meer bevalligheid, kinderlijke eenvoudigheid en schalksche naïveteit te spelen dan zij het deed; men moet waarlijk een verstokte booswicht zijn als Frederik Terbeke, om zich niet dadelijk door de lieftalligheid en bekoorlijkheid van Helena te laten innemen, en hare belangstelling in zijnen persoon met de vurigste liefde te vergelden.

In Blinde Valeria trad Mev. Marie Verstraeten op als eerste jonge rol en waarlijk met evenveel talent. Hoe goed had zij het karakter van dit ongelukkige meisje bestudeerd tot in zijne kleinste bijzonderheden; hoe wist zij door haar meesterlijk spel, de verschillende en ras op elkander volgende gedaanten met kleur en waarheid weer te geven; nu zacht, lief en beminnend, dan vol twijfel, geprikkeld door de jaloezij en woedend als eene leeuwin, die enkel op wraak is bedacht.

Haar bijval in deze rol was zeer groot en meer dan één toeschouwer betreurde, dat men in den loop van den winter niet meer voordeel had weten te trekken uit de krachten, waarover Mev. Marie Verstraeten beschikt en haar niet in die rollen heeft doen optreden (eerste jonge rollen) waaraan het Fransch repertorium, dat men dan toch bij voorkeur kiest, zoo rijk is.

Groot was de tegenstelling der rol van Augustine in de Parijsche Griset; thans was zij, als eene goede soubrette past, vroolijk, opge-

[p. 281]

ruimd, licht, schertsend, spottend en dat wel zoodanig, dat men zich afvroeg of zij, die er thans op gemunt scheen een steenen beeld tot lachen te bewegen, dezelfde was die eenige oogenblikken te voren zoo overvloedige tranen had doen storten. Waarlijk, we kenden deze zijde van het talent van Mev. Marie Verstraeten niet, en al hopen wij in het belang der kunst, dat ze zich uitsluitend in het ernstige vak zal blijven oefenen, moeten wij haar niet te min welgemeend gelukwenschen.

Onnoodig zal het zijn te zeggen, dat ze telkens bij haar optreden dapper toegejuicht en menigmaal teruggeroepen werd. Na afloop van Blinde Valeria had eene kleine betooging plaats, die getuigde, hoe hoog Mev. Marie Verstraeten door ons publiek geschat wordt.

In naam van een drietal der vele bewonderaars van haar talent overhandigde haar M Edw. Van Bergen een puiken bloemenkorf, en drukte zijn spijt uit dat haar verblijf in ons midden van zoo korten duur is geweest. Hij herinnerde het genot dat zij ons schonk, wenschte haar in naam van het publiek den meesten bijval bij onze Noorderbroeders, en riep haar ten slotte een hartelijk vaarwel toe en een spoedig weerzien.

Vervolgens werden haar talrijke bloemtuilen, kronen en geschenken overhandigd.

M. Frans Gittens, met het aanbieden van een overheerlijken bloemtuil, laakte in krachtige woorden de bestuurders, die ons één voor één onze beste elementen door Noord-Nederland laten ontnemen en niet alles aanwenden om ons tooneel op te beuren en het een krachtig leven te schenken.

Diep aangedaan door zoovele blijken van genegenheid, dankte Mev. Marie Verstraeten het publiek, dat haar onder daverende toejuichingen terugriep. Al de artisten, die in deze vertooning optraden, stonden Mev. Marie Verstraeten goed ter zijde. M. Edm. Hendrickx is nog steeds de gewetensvolle artist van vroeger, die altijd met genoegen wordt weergezien. M. Spoormans en Mej. Marie Tenvoorde hebben beiden bewijs van verdiensten gegeven en het ontbreekt hun alleenlijk nog wat aan opleiding, aan ondervinding. We hadden het dus vroeger goed voor toen we de bestuurders laakten, om dat ze niets deden ter ontwikkeling van deze twee en van andere goede artisten.

En om te eindigen roepen wij op onze beurt Mev. Marie Verstraeten eene goede reis toe. Wij hopen dat zij in Noord-Nederland denzelfden bijval moge genieten, die ze hier voortdurend genoot, dat haar talent zich meer en meer ontwikkele, opdat haar naam eenmaal door alle Nederlanders in eenen adem worde uitgesproken met dien van onze eerste tooneelkunstenares, Mej. Cath. Beersmans, wier plaats zij geroepen is in de toekomst in te nemen. Maar vooral drukken wij de hoop uit spoedig het genoegen te hebben, haar opnieuw aan ons Antwerpsch tooneel verbonden te zien.

Zegher.