De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 11

[p. 273]

Liszt-festival.

Op Donderdag, 26 Mei laatstleden heeft in de Koninklijke Harmonie alhier eene muzikale plechtigheid plaats gehad, waarop uitsluitelijk werken van F. Liszt - en in zijne tegenwoordigheid - werden ten gehoore gebracht, en die wij in dit tijdschrift niet onbesproken mogen laten voorbijgaan.

Een uitgelezen en talrijk publiek was opgekomen om den vroeger zoo zeer gevierden pianist, den nog heden beroemden toonkunstenaar te zien en toe te juichen. Dat Peter Benoit de uitvoeringen bestuurde zegt reeds genoeg, dat de verschillende stukken voor orkest en koor voortreffelijk werden vertolkt.

Onnoodig te vermelden dat de intrede van den 70 jarigen kunstenaar, met zijn lang wit haar en zijne krachtig geteekende wezenstrekken, met uitbundig handgeklap begroet werd.

Maar daar geeft Benoit het teeken; het gewawel houdt op; eene heilige stilte heerscht. Wat schoonen aanblik levert de groote estrade op, waar de uitvoerders gezeten zijn. In het midden bevindt zich het orkest - zoo iets van 75 man sterk - en rechts en links voorop een uitgelezen dameskoor, in frissche toiletten uitgedoscht, achteraan de heeren in 't zwart; - totaal uitvoerders; 350.

Het eerste deel van het Festival bestaat uit de Missa Solemnis (Granermis) over 25 jaar vervaardigd voor de inhuldiging der baziliek van Gran. 't Is geen gemakkelijk werk voor de zangers en zangeressen, maar onder de bezielende leiding van eenen meester als Benoit verdwijnen de moeilijkheden, en ondanks zich zelven wordt men medegesleept om met kracht, juistheid en gevoel de moeilijke, ingewikkelde muziek van Liszt te vertolken.

Het oordeel der kunstkenners over deze ‘plechtige mis’ is verschillend; wat de eenen er in bewonderen wordt door de anderen als strijdig met de kunst beschouwd. Kerkmuziek zouden wij het echter niet durven heeten, althans niet in die beteekenis, welke men tot hiertoe aan dit woord hechtte. Toch wordt men medegesleept door de kleurenpracht en den klankrijkdom, welke op verschillende plaatsen ten toon worden gespreid; maar het echt godsdienstig gevoel wordt hier om

[p. 274]

zoo te zeggen begraven onder eene alles overweldigende orchestratie en eene dooreenmengeling van effekten, welke beide meer aardsch dan hemelsch zijn, doch daarom niet te min aangrijpen en vervoeren.

De uitvoering der Mis is voortreffelijk geweest. Aan de damen komt alle eer toe; zij hebben de bewondering van allen, en niet het minst die der vreemdelingen opgewekt door hunne waarlijk meesterlijke vertolking. Ook de heeren, en vooral het orkest, dat eene lastige taak te vervullen had, verdienen den meesten lof. De uitbundige toejuichingen, waarmede de toehoorders elk deel van dit reuzenwerk hebben begroet, hebben klaar bewezen, dat elkeen ten hoogste voldaan was. De solisten, Mej. Kufferath (soprano), Mej. Anna Schauenburg (alto), M. Em. Blauwaert (bas), M.M. Von zur Muhlen (tenor) hebben welverdiende toejuichingen ingeoogst; alleen de laatste was op sommige plaatsen wat zwak.

Vóór den aanvang van het tweede deel van het muziekfeest richtte de heer Burgemeester van Antwerpen F. Liszt eene kleine lofspraak toe, hem tevens verzoekende zijnen naam te plaatsen in het guldenboek der stad. Nieuwe toejuichingen braken los, vergezeld dezen keer van eenen regen van kleine bloemtuilen, den held van het feest door de damen zangeressen toegeworpen als blijk van verheerlijking.

Nu volgden elkander in het tweede deel op: 1^o een concerto voor piano, met begeleiding van orkest, gespeeld door M^me Anna Mehlig; 2^o Mignon, woorden van Goethe, een prachtig lied, door Mej. Kufferath vol gevoel en met lieve stem voorgedragen; 3^o Doodendans op het Gregoriaansch thema van den Dies irae, (piano en orkest) op meesterlijke wijze vertolkt door M. de Zarembski; 4^o Twee liedjes, met kloeke stem door Mej. Schauenburg gezongen en ten slotte de Préludes, symfonisch poëma, fijn, levendig en opwekkend, waarvan het orkest de tinten in al hunne verscheidenheid heeft weergegeven.

Het zou onrechtveerdig zijn geene bijzondere melding te maken van het orkest van het Antwerpsch festival, dat met minder artisten van eersten rang dan de Association des artistes musiciens van Brussel, eenen prachtigen uitslag heeft

[p. 275]

bekomen en te zamen met de zangers bewezen heeft, dat Antwerpen de stad der muzikale beweging is.

Vatten wij nu alles bijeen, dan meenen wij - en elkeen zal ons gevoelen deelen - dat de Société de Musique en haar bestuurder Peter Benoit den meesten lof verdienen voor het inrichten van dit festival. Deze muzikale plechtigheid is op eene schitterende wijze gelukt en laat ons de beste hoop koesteren voor het welslagen van het Wagner festival, dat zeer waarschijnlijk het aanstaande jaar zal plaats hebben.

Ook Brussel heeft Franz Liszt geestdriftig ontvangen, wel is waar op kleinere schaal, maar niettemin prachtig. In de zaal van het paleis der akademiën heeft de muzikale morgenstond plaats gehad, uitsluitelijk uit werken van den grooten meester samengesteld. Vooreerst Tasso (Jammerklacht en Triomf) symfonisch poëma voor groot orkest, destijds vervaardigd ter gelegenheid van den 100^en verjaardag van Goethe's geboorte. In het eerste deel wordt het lijden van den dichter klagend maar aangrijpend, in het tweede deel zijn triomf na zijnen dood schitterend en kleurvol voorgesteld. Niet slechts de toondichter om zijne grootsche schepping, maar ook de bestuurder Franz Servais om de uitvoering werden dapper toegejuicht. - Daarna volgde het groot pathetisch concerto voor twee pianos door M^r en Mevr. de Zarembski onder de geestdriftigste blijken van bewondering vertolkt. - Mej. Kufferath heeft verder de lieve ballade Loreley met al den gloed, welken het stuk vereischt, voorgedragen.

Het tweede deel van het feest bestond uit de Faust-symfonie, waarin de drij hoofdpersonages van Goethe's Faust behandeld worden, namelijk Faust in het allegro, Margaretha in het andante en Mephistopheles in het scherzo met koor. De oorspronkelijke, kunstige en medesleepende muziek van dit stuk heeft, ook om de vertolking, den schitterendsten bijval ingeoogst

Tusschen de twee deelen van het feest werd door den heer Gevaert, in naam van de Brusselsche muziekkunstenaars, aan Liszt eene herinneringsmedalie ter hand gesteld, versierd met zijne beeltenis.

Frans de Ghent.