De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 10

[p. 517]

Nederlandsch tooneel.
Antwerpen.
- 15 october. - 15 november. -

Opgevoerde stukken⁽¹⁾. - Oorspronkelijk: Lena, drama (6 bedrijven); Schijn bedriegt, tooneelspel, (1 bedrijf); Twee katten voor een doode musch, blijspel (1 bedrijf); Jane Shore, drama (5 bedrijven); Tijd baart Rozen tooneelspel (1 bedrijf). - Vertaald: De twee Rozen, drama (5 bedrijven); De twee Weezen, drama (8 tafereelen); Peperman, blijspel (4 dedrijven); Martin de Kruier, tooneelspel (3 bedrijven); De Dienstboden blijspel (3 bedrijven); O! die mannen, blijspel (4 bedrijven).

We zien ons verplicht over eenige oude bekenden te spreken, niet om de stukken zelven, maar wel om de artisten te beoordeelen die in die stukken nieuwe rollen vervullen. In ‘Lena’ van Delcroix, b.v. trad voor de eerstemaal in de titelrol op Mevr. Marie Verstraeten. Zeggen dat zij die rol - eene schepping van Mej. Beersmans - goed begrepen en gewetensvol bestudeerd had, zal wel overbodig wezen, maar zij was geenszins de gepaste figuur voor Lena, zoomin als voor de gravin de Linières in de ‘de twee Weezen.’ Mej. E. Jonckers, die in laatstgenoemd drama de rol van Louise vervulde, heeft ondanks haar goeden wil, toch uit die rol niet àlles getrokken wat er in ligt; zij dient zich meer te vereenzelvigen met den persoon dien ze voor te stellen heeft.

Een jong artist die goede vorderingen maakt dat is M. Dilis; als markies de Vaudroy was hij zeer verdienstelijk. Van M. Spoormans kunnen wij hetzelfde niet zeggen; de rol van Jacques bleek verre boven zijne krachten te wezen.

In Jane Shore was de belangrijke rol van den hofnar toevertrouwd aan M. Van Doeselaer; de waarheid dwingt ons te zeggen dat onze komiek er niet in gelukt is, bij het beschaafd publiek zijnen voorganger te doen vergeten.

(1) Niet in begrepen degenen die reeds in een vorige lijst werden opgegeven.

[p. 518]

En nu over de nieuwe stukken; Eerst en vooral Tijd baart rozen, tooneelspel in éen bedrijf, van Edward Van Bergen, dat slechts een half succès heeft behaald. Een weinigje meer rolvastheid en vlugheid van spel had misschien het stukje doen winnen. Deze opmerking geldt niet Mevr. Dierckx; ook niet de jonge Mej. M. Dierckx, die de rol van Jan uitmuntend heeft gespeeld.

De Twee Rozen, drama in 5 bedrijven (naar het Fransch van Victor Séjour)⁽¹⁾ is een stuk dat stellig op het répertoire zal blijven en altijd op eene volle zaal rekenen mag. Zeker, moesten wij dit drama ontleden, dan zouden wij misschien op meer dan ééne onwaarschijnlijkheid, ja zelfs onmogelijkheid stuiten. - Zeggen wij alleen dat het stuk breed is opgevat, flink gebouwd, en menig tooneel bevat - waar of niet - dat aangrijpt, u medesleept en het publiek in geestdriftige toejuichingen doet losbarsten. Dit stuk, met veel zorg ten tooneele gevoerd, werd ook door al de artisten, en voornamentlijk door de heeren Victor Driessens, Lemmens, Van Kuyk, Dierckx en de dames Marie Verstraeten, Verstraeten-Lacquet, Verstraeten-Driessens en Dierckx, met zeer veel samenhang gespeeld.

Een ander nieuw stuk waar we met genoegen kennis mede maakten, is het blijspel in 4 bedrijven van Julius Rosen, getiteld ‘O! die mannen.’ Een gansche avond heeft het de lachspieren van 't publiek in beweging gehouden, en dat op de eenvoudigste, natuurlijkste wijze van de wereld, enkel en alleen door het voorstellen van een aantal goed naar het leven geschetste typen, in alledaagsche toestanden. De uitvoering was puik. M. Dierckx had natuurlijk daarin een bijzondere karakterrol, en we weten allen hoe echt typisch hij die

(1) Waarom was op het affiche der voorstelling de naam van den schrijver niet vermeld? Zelfs niet eens het gebruikelijke: Naar het Fransch. - Met eene opgave als ‘Getrokken uit de Geschiedenis van Engeland; voor het Nederlandsch tooneel bewerkt door Van Kuyk’ kon het publiek in den waan verkeeren dat het hier een oorspronkelijk historisch tooneelwerk gold, zooals bijv. de Jane Shore van Gittens, die ook aan Engeland's historie is ontleend,
Red.

[p. 519]

vervult; de heeren Lemmens, Van Kuyk en Dilis stonden hem flink ter zijde; de heer Henri Verstraeten heeft ons bewezen méér aanleg te hebben dan we vermoedden, en we hopen dat hij thans zal blijven voortwerken, om weldra ernstiger minnaarsrollen te kunnen vervullen. Van de zijde der dames moeten we in de eerste plaats noemen Mevr. Verstraeten-Driessens (vroeger Mevr. Coryn-Driessens) die allerliefst, allerbekoorlijkst was in de rol van Franciska, een echt kolfje naar hare hand. De dames Marie Verstraeten, Verstraeten-Lacquet en Dierckx verdienen niet minder lof.

We hopen dat het bestuur nog meermaals eene keuze in het Duitsche repertoire doen zal, dat een onuitputbaren schat van degelijke stukken bevat.

Op het oogenblik dat deze regelen verschijnen zal de eerste opvoering plaats hebben van een nieuw oorspronkelijk spektakelstuk ‘Het geheim van den Blinde, door Peypers (Amsterdam), waarvan men de grootste verwachtingen koestert. Wij zullen toekomende maand zien in hoeverre die verwachtingen zich bewaarheid hebben, maar willen dit artikel niet sluiten zonder eene wèlverdiende hulde te brengen aan den ijver en de werkzaamheid, waarmede de Antwerpsche Schouwburgvereeniging het trouw vervullen harer belofte nastreeft: ‘door veelzijdigheid in den keus der stukken en door nauwgezette plichtsbetrachting, de nationale tooneelspeelkunst te bevorderen en den smaak des volks te ontwikkelen.’

Zegher.