De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 9

Brieven uit Zuid-Nederland.

Gent, Juli 1879.

Waarde vriend Cosyn.

Ik wil volgaarne aan uw vriendelijk verzoek voldoen, om u zoo niet maandelijks, dan toch van tijd tot tijd, eenig nieuws uit ons vrijzinnig en kunstlievend Gent te zenden.

Op het gebied der schilderkunst kan ik u met genoegen melden dat sedert eenigen tijd de Maatschappij La Concorde eene bestendige Ten-

[p. 378]

toonstelling van Schilderijen en andere Kunstvoorwerpen heeft geopend, in het belang van de te Gent verblijvende artisten.

Dergelijke maatregel is opperbest; de kunstenaar kan er zijne werken tentoonstellen en op die wijze natuurlijk spoediger liefhebbers vinden. Hoe meer expositiën hoe meer de kunstzin ontwikkeld wordt, hoe meer ontwikkeling hoe meer vooruitgang. Overigens, vele kunstschilders hebben reeds menig tafereel verkocht, de beste reden om het besluit der Concorde van harte toe te juichen.

Wat wij wenschen, is een geschikter lokaal voor de tentoongestelde stukken; onder oogpunt van licht en ruimte laat het veel te wenschen; ook zouden dergelijke instellingen voor het publiek toegankelijk moeten gemaakt worden... Nu, ‘qui trop embrasse mal étreint’ zegt een fransch spreekwoord, en we zullen nog een beetje wachten, alvorens met meer druk en klem onze klacht te richten, tot wie zulks behoort.

_**_*

Onlangs hadden wij op het Stadhuis eene kleine expositie van schilderijen, bestemd voor de Driejaarlijksche Tentoonstelling van Antwerpen.

De schilderkunst is te Gent in den laatsten tijd erg beproefd geweest. Verscheidene kunstenaars, en wel van onze beste, werden ons door den dood ontrukt: o.a. Pauwels, De Baerdemaker en Julius De Keghel. Ziedaar drie mannen waar Gent fier mocht op zijn.

Maar verliezen wij gekende mannen, nieuwe elementen groeien op, en komen met de nieuwe school vooruit. Ziehier eenige namen die Vlaanderen's hoofdstad in de Rubensstad waardig zullen vertegenwoordigen. als bloemenschilders o.a. de heeren Capenick en D^rê De Keghel. - Landschappen van Pauli en Delcroix. - Lod. Tytgadt heeft een groot en prachtig tafereel, getiteld ‘Zelfopoffering’ dat onder menig oogpunt de bijzondere aandacht trekken zal.

Verder zult gij in het Antwerpsche Salon een knap portret vinden van Julius Van Biesbroeck en andere belangrijke werken van Lybaert, Delvin, Maeterlinck, De Bruycker, enz. Ik wil hier in geene bijzonheden treden over de werken mijner stadgenooten; die kiesche taak laat ik aan meer bevoegde mannen over, en ik twijfel niet of we zullen in uwen ‘Kunstbode’ een volledig verslag vinden over de Antwerpsche tentoonstelling, die den 11 Augusti geopend wordt.

_**_*

De Gentsche flaminganten hebben het zich dezer dagen ten plicht gerekend feest te vieren ter eere van een hunner oudste en meestgeliefde taalbroeders, den heer Degerickx, die door Z.M. den Koning met de Burgersdekoratie van 1^ste Klas is vereerd geworden.

Wij hadden te dier gelegenheid een Vriendenbanket, en natuurlijk is het dat er werd ‘getoast’. Prof. Heremans sprak de feestrede uit, en

[p. 379]

deed in korte, maar treffende woorden de voortreffelijke hoedanigheden van den heer Degerickx kennen, als beambte van Staat en Stad, - hoe hij gedurende vijf-en-twintig jaar het ambt van Sekretaris der Taal is gansch het Volk had vervuld, enz. De heer Degerickx was de eerste Sekretaris van het ‘Willemsfonds’ en van ‘de Taal is gansch het Volk.’ Dus een veteraan der Vlaamsche Beweging, aan wien zulke hulde wel verdiend was.

Nog menige dronk wierd geledigd op de goede zaak - de zaak van volksbeschaving en taalontslaving - en toen sprak onze wakkere Julius Vuylsteke in eene vloeiende en warme improvisatie over de vooruitstrevende richting onzer Vlaamsche Beweging, en het veld dat zij sedert eenige jaren gewonnen heeft. - Wanneer hij wees op Rolin-Jaequemijns als minister, Julius Devigne, als Volksvertegenwoordiger, en Heremans als Schepene, op de andere leden onzer Vlaamsche Beweging in Provintie- en Stadsraad vertegenwoordigd, dan riep hij te recht uit: ‘Ons onverpoosd streven heeft vruchten gedragen.’

_**_*

Laat me u thans een nieuwsje mededeelen, dat den tooneelminnaars niet onwelkom zal zijn: De heer Emiel Van Goethem heeft ons in Zetternamskring een nieuw tooneelstuk in één bedrijf voorgelezen, getiteld Drie oude kameraden, dat voor geen zijner vroegere stukken zal moeten onderdoen. De opvatting is nieuw; knap geschetste karakters, korte handeling, boeiende dialoog, enz.

Buiten de leden waren vele vlaamsche letterkundigen en andere kunstenaars tegenwoordig.

Binnen kort hebben wij weder twee lezingen: van Emiel Callant, een tooneelstuk in verzen, en van Gust. Hendrickx een operetje.

_**_*

Ter gelegenheid der Gentsche Gemeente-kermis hebben wij andermaal eene puike Tentoonstelling in de Maatschappij tot bevordering van Nijverheid en Wetenschappen gehad. Deze expositiën nemen waarlijk ieder jaar in belangrijkheid toe.

De opening had ditmaal met meer plechtigheid dan vroeger plaats. Ons Gemeentebestuur was er vertegenwoordigd door de heeren Prof. Heremans, Schepene van Onderwijs en Schoone Kunsten; Colson, Schepene der Stadswerken; Mestdagh, Rogghé, Raadsheeren.

De Rubenskring van Antwerpen en het Van Gheluwe's genootschap van Brugge woonden de opening der tentoonstelling bij, en brachten hunne gelukwenschen bij die des heeren Heremans, die in hartelijke woorden aan ‘Nijverheid en Wetenschappen’ hulde bracht voor het onverpoosd werken op kunst- en nijverheidsgebied. Hij beloofde aan den kring de medewerking van het Stadsbestuur.

De heer Imbrouck, de knappe onvermoeibare Voorzitter van ‘Nijverheid en Wetenschappen’ die in eene prachtige rede het doel

[p. 380]

en de werkingen van den Kring had uitgelegd, bedankte het Gemeentebestuur voor zijne beloofde ondersteuning, sprak een woord tot de vrienden van Brugge en Antwerpen; en zóó verbroederden de drie zustersteden, die allen het zelfde doel beoogen.

Mijne beste groeten!

Z.V.A.