Te gast
Petra Vermote
■ De partituur van Ehestand der Freude uit Der Himmel hängt voll Geigen van Petra Vermote.
[© Petra Vermote]
Artistiek is Petra Vermote zeer actief. Al in 2001 ontving ze de Jeugd- en Muziekprijs voor compositie. Opdrachten en onderscheidingen volgden elkaar op en de Koninklijke Vlaamse Academie van België lauwerde haar in 2007 voor haar bijdrage tot de uitstraling van de cultuur.
Als kind had Petra al interesse voor de gitaar en die droom eindigde, na het behalen van alle mogelijke eerste prijzen aan het Gentse conservatorium, in een hoger diploma gitaar. Compositie volgde ze bij Nuyts, Rispens, Goethals en Coryn. In 1999 werd ze Meester in de Muziek aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium in Antwerpen, specialisatie compositie bij Van Hove. Nu geeft Vermote gitaarlessen aan de muziekacademie in Izegem en is ze assistent van Yves Storms in Gent. Bij Vermote is het artistieke de drijvende motor. Opvallend in haar composities zijn de inhoud en het expressieve. Ze houdt van het vocale en haar teksten worden zorgvuldig uitgekozen. De inhoud ervan weet ze uitstekend in een spel van kleuren te vertalen. In 2000 componeerde ze in opdracht van het Festival van Vlaanderen Kortrijk Tsjizj voor sopraan en ensemble op vijf korte teksten van de Russische schrijver Daniil Charms. Drie jaar later kreeg ze voor Tsjizj de Prijs Hedendaagse Muziek Vlaanderen-Quebec. De jury sprak lovend over ‘een uitzonderlijk werk met veel aandacht voor constructie en dramatiek waarbij vooral de stemvoering indrukwekkend is’. In 2004 werd bij de prijsuitreiking Tsjizj uitgevoerd in Montréal door het Ensemble SMCQ onder leiding van Walter Boudreau.
Diferencías schreef ze in 2001 in opdracht van Champ d'Action op tekst van Federico García Lorca, een belangrijk dichter voor Vermote. ‘Ik deed inderdaad veel met zijn teksten. Deels is dat toeval, maar de belangrijkste reden is de kennismaking met Lorca via Lucien Goethals. Diferencías is ook aan hem opgedragen. Lorca's taal is zo beeldend en zo rijk, en het Spaans klinkt prachtig.’ Ook voor Amenecia, een opdracht van het Emanon Ensemble, liet Vermote zich inspireren door García Lorca. Nog voor hetzelfde ensemble schreef ze Der Himmel hängt voll Geigen op teksten uit Des Knaben Wunderhorn voor mezzosopraan en groot ensemble. Maar haar interesse gaat verder dan uitsluitend naar abstracte muziek. Het multidisciplinaire spreekt haar duidelijk aan, wat onder meer tot uiting komt in Gebroken wit, Echo van de maan en Petroesjka. Ook het multiculturele is voor haar belangrijk zoals in het westers-arabisch project Loss. Ze gebruikt daarin twee gitaren en een theorbe tegenover een ud, kamanche en qanun. Twee culturen worden met elkaar geconfronteerd en tot een mooie synthese gebracht.
Dit jaar componeerde Vermote nog een gitaarkwartet Cinquarti dat op cd uitkomt in een uitvoering van het Kalès Guitar Quartet. Saïdjah's Lied, het meest bekende gedicht uit Max Havelaar, Ik weet niet waar ik sterven zal wordt gecreëerd in het Koninklijk Conservatorium in Brussel op 15 oktober bij de 150ste verjaardag van Max Havelaar. Naast Budai, Huybens, Sluys en Van Ingelgem componeerde Vermote een van de vijf strofen voor tenor, piano en cello.
www.petravermote.be.
|SIMONNE CLAEYS|
Auteursrechtelijk beschermd