Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 59

[p. 447]

Poëtisch bericht
Samenstelling Carl De Strycker

Gedichten voor deze rubriek kunnen digitaal worden aangeboden via [e-mail] met vermelding van postadres en bank- of postrekening.

Over de inzendingen wordt niet gecorrespondeerd.

Gedichten naar de natuur

Popmuziek in je oren, dat verlicht
het denken, die noten
op je zang, die schreeuw en dat akkoord,
dat ritme, die tonen, de beat, die spijkers
met koppen slaat, tot alles trilt, over de vloer
schuimt, de tijden veranderen, ik wil jouw hond
zijn, wij zijn allemaal hoeren, de liefde
rijt ons uiteen, steek mij in brand, dans, dans, dans,
en ondertussen Sloterdijk lezen en mijn stem
uitbrengen, buiten het nutteloze koeren van een duif.
Uiteindelijk brengt ook de democratie geen rust.

We konden de honger zien op televisie,
hij duurde zesenveertig seconden en toonde
dikke buiken, benige gezichten, grote ogen.
Er praatte een stem overheen die zei welke
honger het was, in welk land, welk gewas
ontbrak, hoeveel mensen er stierven,
gemiddeld, elke dag.

Hond pakt het handig aan: laat ons
geloven dat hij ons begrijpt.
Met zijn slimme ogen vraagt hij om een bal
te gooien. Hij weet heel goed dat een bal
geen konijn is, hij brengt hem terug.
Geeft ons een poot alsof het een hand is.
Goedenavond, goedemorgen, goedemiddag.
Hier heb je onderdak, hier heb je eten.
Hij neemt ons mee tot voorbij de bocht
waar die andere hond woont.
Verder geeft hij ons geen enkele aanwijzing
hoe ons te gedragen.

Ik heb je man ontmoet, hij houdt niet meer van je zoals eerst.
Hij wil wel nog de vader van je kinderen zijn, ook al was daar
geen duidelijke afspraak over toen hij ze bij jou heeft verwekt.
Hij heeft de tijd en het geld om ergens anders te zijn en te slapen
dan waar jij van hem houdt.
Hij maakt van die tijd en dat geld gebruik.
De helft van zijn tijd en de helft van zijn geld gaan naar jou.
Dat vindt hij passend.
Hij wil jouw liefde beamen met alle woorden die daarvoor
nodig zijn.
Woorden zijn gemaakt om te spreken, om dingen een vorm te geven
in een taal die wij begrijpen.
Hij denkt dat hij jou begrijpt, ook al is hij het niet altijd met je eens.
Hij heeft heel vaak heel lekker met je geneukt, daar
komt hij niet op terug.
Liefde is een manier om naar de dingen te kijken,
die blik wil hij nog altijd met je delen.
Hij begrijpt dat er dingen zijn waarvoor jij je ogen sluit.
Het opvoeden van kinderen had hij zich niet voorgesteld als
het vorm geven aan een leven.
Begeerte is inhoud, een stijve penis is vorm.
Hoe meer de dingen hem vertrouwd zijn, hoe meer hij er open
over kan praten.
Wanneer hij vrijen zegt, bedoelt hij niet noodzakelijk neuken.

Waarom zou je zelfmoord plegen, sterven doe je toch?
Het helpt niet dat je helpt, al die moeite.
Het is de taak van wie leeft, sterven.
Dood heb je daar niets aan.
Heb je aan een alternatief gedacht?
Moet je doen, bij een glas wijn, of als dat niet mogelijk is,
bij een bekertje zand, lekker ontspannen, alles stof en as.
Laat mij weten wat je hebt beslist, dit zijn onzekere tijden,
ik neem een kopie voor het geval je je vergist.

|ELVIS PEETERS|