Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 52

[p. 129]

Transit

In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Het is o.m. de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat. Ieder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotokopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd.

A Sara
A J. de J. Núñez y Domínguez

A mi paso y al azar te desprendiste
como el fruto más profano
que pudiera concederme la benévola
actitud de este verano.

(Blonda Sara, uva en sazón: mi apego franco
a tu persona, hoy me incita
a burlarme de mi ayer, por la inaudita
buena fe con que creí mi sospechosa
vocación, la de un levita.)

Sara, Sara: eres flexible cual la honda
de David y contundente
como el lírico guijarro del mancebo;
y das, paralelamente,
una tortura de hielo y una combustión de pira;
y si en vértigo de abismo tu pelo se desmadeja,
todavía, con brazo heroico
y en caída acelerada, sostienes a tu pareja.

Sara, Sara, golosina de horas muelles;
racimo copioso y magno de promisión, que fatigas
el dorso de dos hebreos:
siempre te sean amigas
la llamarada del sol y del clavel; si tu brava
arquitectura se rompe como un hilo inconsistente,
que bajo la tierra lóbrega
esté incólume tu frente;
y que refulja tu blonda melena,
como tesoro escondido;
y que se guarden indemnes como real sello
tus brazos y la columna
de tu cuello.

(La sangre devota, 1916)

Ramón López Velarde

Voor Sara
voor J. de J. Núñez y Domínguez

Waar ik langskwam op goed geluk viel jij,
als de meest wereldse vrucht
die mij gegund werd in een goede bui
van de zomer, uit de lucht.

(Blonde Sara, volle druif, mijn verslingerdheid
aan jou doet me vandaag
met gisteren de spot drijven, om de waan
dat ik zowaar geroepen was
om anderen voor te gaan.)

Sara, Sara, buigzaam ben je als de slinger
van David, en inslaand
als de lyrische kei van die knaap,
en je geeft, meegaand,
ijs dat pijnigt en vuur dat verteert,
en als afgrondelijke duizeling je haar ontvlecht,
houd je met heldhaftige arm,
al val je zelf, je partner recht.

Sara, Sara, lekkernij van smeuïge uren,
welige, grote tros van belofte en zijn wegen
op het schouderjuk van twee Hebreeën,
moge jou immer toegenegen
zijn de vlam van zon en anjer; zou je ferme
bouw breken als een tere draad,
houd dan onder naargeestige aarde
jouw voorhoofd gaaf,
laat je blonde haardos nog blijven glanzen
als een begraven schat,
en mogen ongeschonden blijven als
onder een koninklijk zegel je armen
en de zuil van je hals.

Vertaling: Stefan van den Bremt

De vroeg gestorven Ramón López Velarde (1888-1921) debuteert op het hoogtepunt van de Mexicaanse revolutie, in 1916, met La sangre devota (Het vrome bloed). Een tweede poëziebundel, getiteld Zozobra (Onrust), verschijnt in 1919, wanneer de revolutionaire strijd op zijn laatste beentjes loopt. De postume bundel El son del corazón (De klank van het hart) besluit dit onvoltooide oeuvre in 1932. Deze poëzie moet het hebben van de spanning tussen de moderniserende en laïciserende hoofdstad en de oude, conservatiefkatholieke en provinciale levenswaarden. De provincie van López Velarde is het Noord-Oosten van Mexico, waar zich de oude zilvermijnen bevonden die enkele van Mexico's mooiste koloniale steden uit de grond hebben doen rijzen: Zacatecas, San Luis Potosí en Jerez, de geboortestad van deze lieveling der muzen, voor vele Latijns-Amerikanen een van hun grootste dichters.