Te gast
Pieter Boudens
Het schrift en het verbale zijn ongetwijfeld door de eeuwen heen en in alle landen dé vormen van communicatie. Beide zullen dit, ondanks computer, e-mail en andere technologische snufjes, blijven. Het ene is een vluchtig medium, het andere wordt vastgemaakt aan één of andere drager. Die is niet onbelangrijk. Zo gebruikt Pieter Boudens bijna uitsluitend steen. In dit oermateriaal legt hij doodgemakkelijk de klassieke letters en maakt dat die zich onmiddellijk thuis voelen. Ze zijn puntgaaf, juist van vorm en van verhouding, ze stralen warmte uit en contrasteren tegelijkertijd met hun ondergrond, die even zorgvuldig
als het lettertype - meestal een romein, die hij een frisse en eigentijdse uitdrukking meegaf - werd gekozen.
De schriftbeeldhouwer houdt niet van arabesken, middeleeuwse drolerieën of andere ornamenten waarin de letter verdwijnt in de algehele compositie. Hij puurt liever naar zuivere abstracte lijnen die samen een gemakkelijk leesbaar geheel vormen. Hij creëert een beeldend ensemble, maar enkel met spelende letters. Hij schept in de bijna onverwoestbare grondstof datgene weg waardoor zuivere gedichten overblijven. De inhoud van de gekapte tekst lijkt bij hem
namelijk al even belangrijk. Zijn kunst is inderdaad meer dan het correct plaatsen van letters, het harmonisch wegkappen van materie. Hij verkiest poëtische verzen, kernachtige uitspraken of reflecterende nadenkertjes die geruisloos in de bikkelharde drager blijven nazinderen. Of wordt elke zin in steen poëzie, omdat kalligrafen het voor de eeuwigheid aanbrengen? Met een geërfd talent wist Pieter Boudens dit steenkappen van woorden tot een vernieuwde kunst te verheffen en roept zo bij velen een esthetiserende ervaring op.
Jean Luc Meulemeester
[Foto's: Jan De Mylle]
Auteursrechtelijk beschermd