Transit
In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Het is o m de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretariaat leder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotokopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd
Я обнял эти плечи и взглянул
на то, что оказалось за спиною,
и увидал, что выдвинутый стул
сливался с освещенною стеною.
Был в лампочке повышенный накал,
невыгодный для мебели истертой,
и потому диван в углу сверкал
коричневою кожей, словно желтой.
Стол пустовал, поблескивал паркет,
темнела печка, в раме запыленной
застыл пейзаж, и лишь один буфет
казался мне тогда одушевленным.
Но мотылек по комнате кружил,
и он мой взгляд с недвижимости сдвинул.
И если призрак здесь когда-то жил,
То он покинул этот лом. Покинул.
Ты забыла деревню, затерянную в болотах
залесеной губернин где чучел на огородах
отродясь не держат - не те там злаки,
и дорогой тоже все гати да буераки.
Баба Настя, поди, померла, и Пестерев жив едва ли,
а как жив, то пьяный сидит в подвале
либо ладит из спинки нашей кровати что-то,
говорят, калитку, не то ворота.
А зимой там колют дрова и сидят на репе,
и звезда моргает от дыма в морозном небе.
И не в ситцах в окне невеста, а праздник пылн
да пустое место, где мы любили.
Ik omvatte die schouders en keek
naar wat achter hen was, ik zag
dat de stoel wat verschoven was
en samenviel met de verlichte muur.
Een verhoogde gloed in het lampje
flatteerde de meubelen niet:
de versleten divan in de hoek vertoonde
blinkende bruine en gele plekken.
De tafel was leeg, het parket blonk
de kachel bleef in het donker, in het stoffige raam
was het landschap bevroren, alleen het buffet
leek mij toen bezield. Maar
een vlinder fladderde rond in de kamer
en leidde mijn blik van wat stilstond weg.
Mocht ooit een geest in dit huis hebben rondgedwaald
dan is hij weggegaan. Voorgoed weggegaan.
Vertaling: Miriam Van hee
Je bent het dorp vergeten, verloren in het moeras
van een bosrijke provincie, waar men geen
vogelverschrikkers houdt in de moestuin, daar groeien
andere dingen, de wegen zijn er van takken, ravijnen.
Oma Nastja is dood en wellicht ook Pestjerov
en zoniet, zit hij dronken, alleen, in de kelder,
of knutselt iets uit het hoofdeinde van ons bed.
Een afsluiting, zegt men, een hekken.
's Winters hakt men er hout en eet men er rapen.
Door de rook in de vrieshemel twinkelt een ster.
Geen bruid met een sitsen kleed in het raam, maar een feest
van stoffige wegen, een lege plek waar wij beminden.
Vertaling: Miriam Van hee
Iosif Brodski (Joseph Brodsky) (1940-1996)
Russisch dichter, vertaler en essayist. Hij kreeg in 1987 de Nobelprijs voor de literatuur. Hij werd geboren in Leningrad, het huidige Sint-Petersburg. Maakte de middelbare school niet af, nam achtereenvolgens verschillende banen aan terwijl hij zichzelf onderwees in de wereldliteratuur. Hij werd in 1964 veroordeeld wegens ‘sociaal parasitisme’ en gedurende ruim een jaar verplicht tewerkgesteld op een kolchoze in het hoge noorden. In 1972 werd hij uit de Sovjetunie verbannen en bracht de rest van zijn leven in Amerika door waar hij literatuur doceerde aan de universiteit. In zijn werk overheerst een nostalgische toon. Zijn belangrijkste thema is het afscheid, het vertrek. Kort na zijn aankomst in het Westen, waar hij te gast was bij W.H. Auden, zei hij: ‘Dichters keren altijd naar hun land terug, hetzij in eigen persoon, hetzij op papier’
|
|
Auteursrechtelijk beschermd