Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 49

[p. 273]

Samenstelling Chris Torfs en Stefan van den Bossche
Poëtisch bericht

Iedereen mag gedichten ter selectie sturen aan: Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6, 8700 Tielt. Alle ingezonden gedichten moeten in machineschrift (tikmachine of printer) en in tweevoud afgeleverd worden. Neem voor ieder gedicht een ander blad en schrijf op ieder blad uw naam en volledig adres. Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden en over ingezonden werk wordt niet gecorrespondeerd, noch getelefoneerd. Aan de auteurs van gepubliceerde gedichten wordt achteraf een bewijsexemplaar gestuurd en een honorarium uitbetaald: vermeld daartoe bij iedere inzending uw bank- of postrekening.

Parijs Place des Vosges

Alles stijgt, alles wordt verheven:
arcaden, gevels, daken...
zelfs paard en ruiter zweven,
boven kruin en tuin waken
duiven, wolken en ik voel
mijn lichaam niet; de avond valt
te vlug, de lucht wordt zoel
en heel het plein staat koninklijk omwald.

Herman Vanderplaetse

Ensor i

Ziedaar de mens. Hoe hij is.
Hoe hij draait en keert. Een pauw
die ploertig paradeert voor elk publiek
maar meest nog voor zichzelf,
een demon, soms een oudgeworden
elf, de dood al om zijn mond.

Een beeld vergaat, de tijd heeft
niets omhanden. Alleen de dood
die alles wist, die zich van doek
vergist, de dood als privilege.

En dan de knipoog van de schilder
die waakzaam en afwezig
ons aankijkt met de rug.

Christina Guirlande

Monoloog van een eik

Ik geloof er huist een heilig vuur in mij,
Een hartstocht die maar niet temperen wil,
Een passie die onverpoosd haar doses
Sap levenskrachtig door mijn aderen jaagt,
Als adrenaline, of iets soortgelijks,

Want de eeuwen, ik heb ze doorstaan als
Genageld aan de grond waarin ik wortel
Schoot, mijn duizend jaar haar voedingsbodem
Vond, ik geharnast met niets om het lijf
Dan rondborstig mijn bast naar steeds hoger

Sferen oprees, als mijn soortgenoten
Geruggesteund door al mijn jaarringen
De geschiedenis waarvan een raadsel is
Voor al wie, door de regen of door ander
Toeval gedreven, onder mijn kruin belandt.

Patrick Auwelaert

God is een gaucho

Je kunt oud worden in Patagonië,
onder de struiken slapen de paarden
naast de mensen en hun liedjes,
de liedjes om de doden, de vrienden

en de generaals, de vleesfabrieken
en de meisjes met korte benen
en jurken van cretonne.

God is een gaucho in Patagonië,
een theedrinkende dame,
een verteller van oeroude verhalen.

C. Goossens