Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 49
(2000)– [tijdschrift] Vlaanderen. Kunsttijdschrift–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 60]
| ||||||||||||
Wij huldigen/Wij gedenken Graficus Frater J.A.M. Bossaert 85 Voor frater Jozef Bossaert (o Gent, 1915) zal het wellicht geen nieuwe ervaring zijn, die positieve zelfkwelling. Hij heeft er al zijn hele leven mee geworsteld. Als een engel met God. Maar soms moet het ondraaglijk zijn geweest tussen de vaatwas na het middagmaal en de huisregels van de religieuze gemeenschap (in casu de fraters Maristen) plots een visioen te krijgen en het niet meteen in de een of andere materie te kunnen uitsnijden. Wie dus stelt dat het voor een frater doodeenvoudig is, omdat er niet meteen een vrouw rondloopt, kan ook de bal verkeerd slaan; een mens leeft immers nooit alleen. Dat het huis in Habay wat groter is, heeft natuurlijk wel een aantal voordelen. Je kan er een unieke bibliotheek in opslaan, een Afrikamuseum inrichten en als verwoede verzamelaar van allerlei knipsels die ook maar iets met kunst en kunstenaars te maken hebben, heb je geen problemen met het verwerken en rangschikken van je woede. En last but not least, je beschikt er over een kanjer van een zelfingericht atelier, waarin je volledig jezelf kan zijn. ‘Ik moet nog mijn huiswerk maken,’ zegt hij dikwijls lachend tegen de bezoekers. Maar hij meent het, hij overdrijft niet eens. Dat niet elk huiswerkje een meesterwerk is, doet geen afbreuk aan zijn meesterschap. Hij was al altijd een graficus. Met een wel zeer menselijke kant. De bijna perfectie dus. Het maakt zijn werk daardoor zo aantrekkelijk. Zijn boekjes zijn echte boekjes, ze ruiken nog naar de inkt. Het dagelijks beoefenen van de vele technieken die hij eerst in het St.-Lucas Instituut (de oorlogsjaren met Hermans, Tilley en de Loore) te verwerken kreeg en waarmee hij later zoveel experimenteerde, het voortdurend observeren van mensen, het meevoelen met de loop der dingen, leven, liefde en dood, de affiniteit met de natuur, dat allemaal samen vormde en vormt nog steeds het klimaat waarin grote werken ontstaan. Voor mij zijn de 150 Psalmsneden zowat zijn Magnum Opus. Zijn groot symfonisch werk. Om het met een muziekterm uit te drukken. In de uitgave (2000 ex.) van Palliatieve Zorgen, Gent, tillen zijn illustraties de tekst van het boek der Psalmen op een hoger niveau. Van de meer dan 150 bibliofiele uitgaven die hij eigenhandig illustreerde en voor de teksten ook het handzetwerk deed, kan je precies hetzelfde zeggen. En de vele auteurs, dichters en dichteressen die bij hem konden debuteren of eens op een speciale manier uitgeven, kregen aldus een prachtig geschenk. Hun eigen werk in een wel zeer riante verpakking. Mooier kan je het je niet voorstellen! Dat hij tevens een diep religieus mens is, hoeft verder geen betoog. Het mapje met de 16 houtsneden dat hij ‘kruisgang’ noemde en opdroeg aan de kunstenaars voor de jeugd, getuigt niet alleen van een puur vakmanschap, maar is zo doordrongen van wat in hem als diep relligieus mens omgaat, dat het je zelfs als buitenstaander niet onverschillig kan laten. Voeg daar dan nog de linosneden bij die hij maakte voor de Oscura Presencia van de Spaanse dichter José Luis Vallejo Marchite en dan weet je meteen hoe groots je Jozef Bossaert als kunstenaar moet inschatten. (Rue du Boa 6, 6723 Habay-la-Vieille) Thomas Rubico | ||||||||||||
Kunstschilder Georges Tahon 70 Kunstschilder Georges Tahon (o Veurne, 21 augustus 1929) kan bogen op een ruime bekendheid in de Westhoek en tot ver daarbuiten. Met een stijl hem eigen heeft hij het idyllische Veurne-Ambacht aangevoeld, geassimileerd en pictoraal in beeld gebracht. Zijn talloze landschappen vormen een uniek document over zijn geboortestreek. Naast zijn gerenommeerde stadsgenoot Georges Verschingel heeft Tahon als geen ander tal van gezichten, rivieren, landwegen, boerderijen, stads- en dorpsgezichten uit Veurne-Ambacht tot een Westhoek-album geschilderd. Georges Tahon, een geliefd en innemend man, heeft een grote schare bewonderaars. Talrijk zijn de burgershuizen en bescheiden woningen waar hij met een aquarel of olieverfschilderij aanwezig is. Het werk van Georges Tahon is dualistisch. Enerzijds sublimeert hij het zuivere landschap dat hij in bucolische poëzie bezingt, anderzijds toont hij zijn mensen tijdens religieuze aangelegenheden of folkloristische gebeurtenissen als bv. de kruisdragers in de Boeteprocessie, Eerste Communicanten, de Veurnse Sinxenbruidjes, de Driekoningen langs de Veurnse gevels, enz... Zijn bevolkte doeken met wat naïeve elementen verweven, worden tot zijn beste gerekend. Reeds 31 jaar stelt hij telkens onder grote belangstelling in Veurne ten toon. Voor zijn volledige oeuvre werd hij met de Valentijnstrofee van het Bachten de Kupe Comité bekroond. Tevens viel hem de eer te beurt het erediploma van de Stad Veurne te mogen ontwerpen voor zijn vriend Paul Delvaux. Georges Tahon, schilder van de vriendelijkheid, heeft de glimlach van zijn geboortestreek met warmte en liefde gepenseeld, waarin hij zijn eigen gulheid heeft gelegd. Het C.V.K.V. wenst hem en zijn vrouw Denise Decroo van harte geluk. Ad multos annos! (Stationplaats 9, 8630 Veurne) Fernand Florizoone | ||||||||||||
Kunstpedagoog Carlos Van Hooreweder Medaille van Verdienste van de Vlaamse Gemeenschap (1999)Carlos Van Hooreweder (Brugge 1913) kwam al herhaaldelijk ter sprake in dit tijdschrift, vooral met zijn beknopte maar degelijke en succesvolle uitgaven Hans | ||||||||||||
[pagina 61]
| ||||||||||||
 Memling in het Sint-Janshospitaal Brugge (1984) en Michelangelo. Madonna met Kind. Onze-Lieve-Vrouwekerk Brugge (1993). Zeer terecht werd hij onlangs onderscheiden met de zeldzaam uitgereikte Medaille van Verdienste van de Vlaamse Gemeenschap. Dit gebeurde voor zijn gehele carrière van vijf decennia culturele inzet. Deze leraar Nederlands en Duits werd later rijksinspecteur en opdrachthouder voor Internationale Culturele Samenwerking bij het Ministerie van Nationale Opvoeding. Hij was bovendien declamator en lector met jarenlange medewerking aan de BRT, voordrachthouder over het kunstpatrimonium van Brugge, over het Bourgondische verleden van Brugge en over de adelbrieven van onze moedertaal. Ten slotte is hij ook kunstpedagoog en stadsgids. Hij maakte tweemaal deel uit van de Vlaamse Adviesraad voor de Musea bij het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. Als stadsgids van Brugge zal hij waarschijnlijk het beste bekend zijn bij duizenden bezoekers en ook bij talrijke prominenten. Koning Boudewijn en koningin Fabiola werden door hem gegidst in het Gezellemuseum. President Franz Jonas van Oostenrijk en von Weizsäcker van de Bondsrepubliek hebben de mooiste plekjes van Brugge gezien en bewonderd onder zijn leiding. Hij is in de echte zin van het woord een culturele ambassadeur geweest. Talrijke getuigenissen spreken dank en waardering uit: ‘Met zijn bezielende deskundigheid wist hij ontelbaren in onze gemeenschap geestdriftig te stemmen voor ons uniek architectonische bezit en wereldberoemde kunstpatrimonium. Hij kon op een fascinerende wijze zijn toehoorders aan zijn schoonheidsontroering voor kunstwerken deelachtig maken. Dit stelde de kunstminnenden in staat aan anderen mee te delen waarom een kunstwerk mooi is’. Ook het tijdschrift ‘Vlaanderen’ feliciteert hem van harte met deze hoge onderscheiding. (Baron Ruzettelaan 74/21, 8310 Assebroek/Brugge) Fernand Bonneure | ||||||||||||
In memoriam Jan BoschmansMet Lucien Debosschere (Jan Boschmans) verloor Vlaanderen één der laatste erfgenamen van Warden Oom. Een fijnzinnig humorist en een minzame filosoof, een stilist met de pen die echter helaas nog veel te weinig gelezen wordt. Misschien past deze vergelijking die we ooit optekenden uit de mond van zijn schoonbroer, onze grote Vlaamse schrijver André Demedts: ‘Aan het glas dat we drinken herkennen we de mens. Whisky, on the rocks, dat staat voor koele, zakelijke gesprekken. Dat heeft dat harde, dat rotsachtige in zich waarvan we niet houden. Een glas bier, dat is al volkser, vriendelijker, openlijker en eerlijker, dat heeft al iets van kleigrond. Een glas wijn, dat is warmte, vriendschap, gemoedelijkheid en intimiteit, dat is soms fijn zand dat speels door de vingers glijdt.’ Lucien Debosschere was de man met wie je een glas dronk. Wijn. Misschien was het niet eens een toeval dat Lucien Debosschere debuteerde met zijn opmerkelijk roman De zeven flessen van de kanunnik (Davidsfonds, Leuven, 1945), een volks en sappig geschreven werk vol milde en verstaanbare humor. Op heden een ‘collectors item’, maar destijds zeer populair. Het boek kreeg de ondertitel mee, ‘Uit de oorlogskroniek van een Westvlaamsche familie’. In 1947 kwam er overigens een vervolg, De laatste flessen van de kanunnik. Beide boeken mogen de vergelijking doorstaan met het betere werk van Edward Vermeulen (Warden Oom) of Peegie van Willem Denys. Toch was Boschmans een aparte humorist, schilderachtig en dan ook meer Bosch dan Bruegel. Ietwat gesloten, cryptischer en kritischer ook, mede ook al omwille van een gebrekkig gehoor. Toch was hij steeds verrassend actueel. Andere humoristische werken van zijn hand waren De vinger in de champagne (1952) en Eva onder de leeuwen (1956). Wijn en champagne, mild en warm, gemoedelijk ook. Lucien Debosschere, geboren in Kooigem bij Kortrijk, op 16 januari 1909, was aanvankelijk handelaar in koloniale waren. Niet zozeer de ‘commerçant’ met het whiskyglas in de hand, maar veeleer de kleurrijke handelaar, zoals we hem in de betere verhalen van Willem Elsschot kunnen herkennen. Hij publiceerde ook heel wat luisterspelen waarvan er meerdere werden uitgezonden door het NIR (de huidige VRT) en Radio Kortrijk. Ook schreef hij nog tal van kortverhalen en novellen. Eén van zijn laatste, gesmaakte verhalen verscheen in ‘Leieland. Zeven rond de toren’, een publicatie waarin ook andere Kortrijkse auteurs present waren: zijn schoonbroer André Demedts, Axel Bouts, Joris Denoo, Fred Germonprez, Jaak Stervelynck en Jacques Walschap. Lucien Debosschere was gehuwd met de Vlaamse dichteres Gabriëlle Demedts (Sint-Baafs-Vijve, 1909). Bij haar vond hij de warme schouders waaraan hij zo'n nood had, de ‘dichteres der tederheid’, zoals men Gabriëlle ooit noemde was zijn gelijkgestemde ziel die dreef op weemoed, tederheid, fijnzinnige humor en liefde voor de kunst. (Pottelberg 1, 8500 Kortrijk) Lieven Demedts | ||||||||||||
In memoriam Mon De Clopper Zoveel dierbare herinneringen schieten me door het hoofd, terwijl ik kijk naar een foto van Mon op de stofwikkel van zijn ‘Liber Amicorum’, dat hem werd aangeboden door zijn vrienden op zijn 65ste verjaardag. Glunderende levenslust, glaasje in de hand, klaar om te klinken op weer een geslaagd evenement. Mon De Clopper omnipotent altijd alomtegenwoordig, de man die niet geloofde in sterven maar na een driedubbel leven, uiteindelijk wel in de dood. Hij koos tweede Kerstdag om afscheid te nemen, want ook voor wie in voortbestaan geloofde betekent de dood scheiding, afscheid. De begrafenisplechtigheid werd een innig gebeuren in een volle Antwerpse kathedraal. Het is bijna onbegonnen werk om de realisaties op te sommen van deze unieke cultuurdrager. Onder zijn impuls onstond o.a. de volkskunstgroep Elckerlyc, de Dagen van het Vlaamse Lied. Hij was voorzitter van de Vlaamse Kameropera en lag aan de basis van de beweging Vlaanderen-Europa 2002. Hij was Stichter-voorzitter van het Internationaal Europeadecomité, de eerste Europeade vond plaats in 1964 in het Antwerps Sportpaleis en vervolgens gedurende decennia in verschillende Europese steden. Hiervoor kreeg hij in 1994 de eretitel Ambassadeur van Vlaanderen. In dit verband kan niemand beter dan Mon zelf zeggen wat zijn levensdoel vertegenwoordigde: ‘De Europeade voor Europese Volkscultuur stelt zich tot doel bij te dragen tot de eendracht tussen de volkeren van Europa. Zij wil, door middel van volkskunst, ontmoetingen tot stand brengen die een band zullen vormen van mens tot mens, van land tot land, van volksgemeenschap tot volksgemeenschap. Iedere gemeenschap zal in de eigengeaardheid der diverse Europese volksculturen een bron van rijkdom vinden. De eenheid is in de verscheidenheid van onze volkscultuur en is de beste vorming van de | ||||||||||||
[pagina 62]
| ||||||||||||
Europese geest’. Mon De Clopper inspireerde door zijn verbazingwekkende vitaliteit en ongemeen doorzettingsvermogen, door zijn charisma ook, zoals door zovelen werd beaamd, dat de Europeade geboren werd uit het charisma van de Voorzitter. ‘Vlaanderen het vir ons 'n ryk en verrykende ervaring geword, danksy persone soos Mon De Clopper’ zei F.J. du T. Spies voormalig Ambassadeur van Zuid-Afrika in België. Toen Mon 65 werd schreef Anton van Wilderode voor hem een zeer toepasselijke Mon-oloog waaruit ik het volgende citeer:
Je praat het liefst over vandaag en morgen,
niet over gisteren. Dat is voorbij.
Je deelt van je bezieling en je zorgen
aan wie bevleugeld bleven zoals jij:
een àndere toekomst tegemoet en tegen,
een beter land, zelfstandig straks, en vrij.
Europa, dat je vierde in zoveel steden
en dat je met verbetenheid belijdt,
zag je zo graag verenigd voor altijd
een vasteland van grenzeloze vrede.
Beatrijs van Craenenbroeck
| ||||||||||||
Nieuwe ledenDe Raad van Beheer van het C.V.K.V. vzw, aanvaardde volgende nieuwe leden, die we hierbij hartelijk welkom heten in onze kunstenaarsfamilie!
| ||||||||||||
Ereleden 1999Het C.V.K.V. vzw geniet van de toepassing van art. 107 van het wetboek der inkomstenbelasting 1992, waardoor de giften van tenminste 1.000 fr. kunnen afgetrokken worden van het totaal belastbaar inkomen van de schenker. Via deze weg zegt de Raad van Beheer van het C.V.K.V. vzw dan ook graag hartelijk dank aan alle schenkers.
Maurits Baertsoen, Tielt - Bervan Design, Tielt - Christophe Beyers, Gent - Jozef Boedts, Schoten - Phil Bosmans, Kontich - S. Bulcke, Brugge - Walter Cailliau, Leefdaal/Bertem - Frieda Calluy, Merksem/Antwerpen - Raf Chanterie, Waregem - Line Claeys, Gent - College van Burgemeester en Schepenen, Kuurne - Olga Compernolle-Welvaert, Brugge - L. Creemers, Brussel - Gerard Debrabandere, De Panne - Paul De Bruyne, Gent - Robert Declerck, Tielt - Irma De Corte, Antwerpen - Walter Decostere, Oudenaarde - Margareta Degryse, Rumbeke/Roeselare - Tillo De Landsheer, Dilbeek - Hilda Delbeke, Halle/Zoersel - Mark Delrue, Brugge - Etienne De Munck, Sint-Niklaas - Jef Depla, Roeselare - Johan De Schrijver, Meise - Wim De Wit, Waasmunster - Willy De With, Antwerpen - Kamiel D'Hooghe, Grimbergen - Fernand Dupont, Antwerpen - Jan Dierckx, Turnhout - Maria-Rosa Dompas, Dendermonde - René Dresselaers, Turnhout - Carlos Eevenepoel, Asse - Giselan nv., Erembodegem/Aalst - André Goudsmedt, Kachtem/Izegem - Victor Gesquiere, Sint-Baafs-Vijve/Wielsbeke - Modest Goris, Boom - Marie-Louise Haesaerts, Keerbergen - Gust Keersmaekers, Duffel - Felix Kemps, Wilrijk/Antwerpen - H. Kluge, Roeselare - Maurice Lecluyse, Bellegem/Kortrijk - Oswald Lecluyse, Zeebrugge/Brugge - Gentiel Lemey, Kortrijk - Jaak Maertens, Roeselare - Daniel Martens, Kuurne - Erik Martens, Maaseik - Herman-Emiel Mertens, Mechelen - Annie Missuwe, Oostende - Clara Naessens, Kortrijk - Marguerite Nolf, Tielt - Leo Peeraers, Leuven - Lodewijk Peeters, Antwerpen - Dr. Med. J. Pintelon, De Pinte - Georges Platteau, Vlamertinge/Ieper - Frans Puttemans, Grimbergen - René Rakels, Maasmechelen - Roger Rijckoort, Oostrozebeke - Karel Schotsmans, Dilsen-Stokkem - Schouwaert nv., Dilsen-Stokkem - Joseph Seuntjes, Kasterlee - Jan Sercu, Koksijde - J. Spanoghe, Mortsel - J. Stryckers, Maaseik - Geert Swaenepoel, Hoogstraten - 't Schrijverke, Tielt - Jan Van Bael, Antwerpen - André Vanbellinghen, Halle - Marc Van Biervliet, Assebroek/Brugge - P. Van Cauwelaert, Sint-Pieters-Leeuw - Adiel Van Daele, Tielt - Daniël Van Damme, Sint-Denijs-Westrem/Gent - Anne-Marie Vandenbulcke, Brugge - M. Vandenbussche, Houthulst - Maurice Van den Eede, Grembergen/Dendermonde - Paula Van den Sijpe, Aalst - Gabriël Vandeputte, Brugge - André Vaneeckhoutte, Roeselare - Gilbert Vanhalme, Harelbeke - L. Van Hee, Gent - Jaak Van Holen, Stekene - Roger Vannieuwenhuyze, Tielt - Herman Van Rompuy, Sint-Genesius-Rode - Rachel Vermeer, Brugge - Johan Vercruysse, Willebroek - Marcel Verdick, Leuven - Hubert Verhelst, Tielt - Johan Vermeulen, Landegem/Nevele - Frans Verriest, Koksijde - Johan Verstraete, Beveren/Roeselare - Gert Vingeroets, Kapellen - Frida Vleugels, Leuven - Albert Vonck, Dilbeek - Michel Vulsteke, Roeselare - Zusters van Maria, Pittem. avd | ||||||||||||
Belangrijk berichtAls vzw geniet het C.V.K.V. vzw van de toepassing van art. 107 van het wetboek der inkomstenbelasting 1992, waardoor giften van minimum 1.000 fr. mogen afgetrokken worden van het totaal belastbaar netto-inkomen van de schenker. Om als aftrekbare gift in aanmerking te komen, moet het bedrag echter ‘Geheel om niet’, m.a.w. bovenop het abonnementsgeld worden overgemaakt en mag aan de schenker geen enkel voordeel verstrekt worden (minimum 1.000 fr. = fiscaal aftrekbare gift). Daarbij moet duidelijk vermeld worden ‘Gift voor het C.V.K.V. vzw’. Wij zeggen u bij voorbaat dank voor elke gift.
Voor de fiscale attesten (vanaf 1999 en volgende jaren) mag de vzw zich beperken tot het vermelden van het bedrag in cijfers. Verschillende giften die een schenker gedurende een bepaald kalenderjaar heeft gestort worden gegroepeerd, zodat voor dat jaar slechts één kwijtschrift per schenker wordt uitgereikt. De kwijtschriften moeten niet langer worden ondertekend. avd | ||||||||||||
Zoekertjes
|
|