Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 47

[p. 150]

Dichter te gast
Roger M.J. de Neef

Inwoners van het lichaam

Ik ken de inwoners
van het lichaam
Ik draag ze met me mee
ze zijn in me thuis.

Ik ken de reizen
van de grote
van de kleine bloedsomloop
Ja, ik ken het oproer
van het bloed.

Daarom noem ik de lever
en de maag, de hersenen,
de nuttige nieren
met hun toenaam.

Vertrouwelijker kan het niet;
Ik sta op goede voet
met alle inwoners
van mijn lichaam.

Zeg maar:
ik ken ze ten voeten uit
want onder de voeten
houdt gewoonlijk alles op,
begint de andere wereld.

Even goed ken ik ze
uit het hoofd
want boven het hoofd
groeien wolken
bevriezen de sterren.

En om al deze redenen
ken ik, verwen ik
mijn armen.

Echt, ik hou van mijn armen
met daartussen het tweestromenland
en daar woon jij.

Kerkuil

Van al wat vogelvrij vliegt
verkies ik de kerkuil
omdat die mij het meest
naar jou verlangen doet.

Zijn gezicht heeft de vorm van je hart
naast de witheid van de witte raaf
Slechts jou kan hij me tonen
zonder verlies van zijn gezicht.

Hierom, hartje, kies ik de kerkuil.
Alleen 's avonds verlaat hij zijn toren
En met jou op zijn gezicht
bevliegt hij de overkant van het licht.

Handwerk

Liefde is handwerk

Ik giet je uit
als licht
en knoop het
met je schaduw dicht.

Uit de bundel in voorbereiding: ‘De kou van liefde’.